[Blood & Roses] Bitwa pod Towton 1461 – Raleen vs Silver, 06.09.2020

Bitwa pod Towton (29.III.1461) to jedna z największych batalii w historii średniowiecznej Anglii i zarazem jeden z największych scenariuszy w grze Blood & Roses. Ostatecznie wygrali ją Yorkowie, ale zmagania trwały długo i były niezwykle krwawe. Yorkom udało się przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść dopiero po pojawieniu się posiłków (również w grze mają możliwość sprowadzenia dodatkowej batalii hrabiego Norfolk, wychodzącej za prawym skrzydłem). Decydującym czynnikiem okazał się śnieg i silny wiatr, który w pewnym momencie zaczął wiać w oczy armii Lancasterów. Ułatwił on zadanie stojącym w pierwszej linii łucznikom Yorków, a obezwładnił łuczników Lancasterów. Ponadto zasady scenariusza przewidują zasadzkę na korzyść Lancasterów. Znajduje się w niej pojedynczy oddział kawalerii, który w dowolnym momencie może wypaść zza lewej krawędzi planszy (na oznaczonej jej długości) i wywołać zamieszanie w szeregach Yorków, po czym przeprowadzić atak.

Lancasterowie – Silver, Yorkowie – Raleen.

Sytuacja wyjściowa. Armia Yorków składa się z czterech batalii, w tym dwóch głównych w całości złożonych z piechoty i spieszonej jazdy (Richarda Neville'a, hrabiego Warwick oraz Johna Wenlock, hrabiego Wenlock), oraz umieszczonej w pierwszym rzędzie batalii łuczników pod dowództwem Williama Neville'a, lorda Fauconberg i niewielkiego odwodu jazdy pod dowództwem króla Edwarda IV. Naprzeciwko armia Lancasterów. Pierwszy rzut tworzą łucznicy pod dowództwem Henry'ego Percy, hrabiego Northumberland. Dalsze dwie batalie znajdują się pod komendą Henry'ego Beauforta, księcia Somerset i Henry'ego Hollande'a, księcia Exeter.

Poprawiony: czwartek, 17 września 2020 21:05

Więcej…

[Flying Colors] Bitwa koło Grenady 1779 – Maciej vs Raleen, 04.09.2020

Bitwa koło Grenady (6.VII.1779) to jedna z wielu bitew morskich stoczonych przez Francję czasów Ludwika XVI z jej odwiecznym wrogiem – Anglią. Starcie miało miejsce u brzegów wyspy Grenada na Karaibach między angielską flotą Indii Zachodnich pod dowództwem wiceadmirała Johna Byrona a flotą francuską pod dowództwem admirała Charlesa d'Estanga podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Zakończyło się ono zwycięstwem Francuzów, którzy zdołali odciąć tylną eskadrę Anglików i zadać przeciwnikowi poważne straty. Bitwa uchodzi za jedną z największych porażek floty angielskiej. Scenariusz ten znajduje się w ramach dodatku Ship of the Line. Do rozgrywki zasiedliśmy mając najnowsze wydanie Flying Colors, które zawiera ów dodatek (pierwotnie był on wydany osobno). Samo wydanie ze wszech miar warto polecić (dla tych, którzy mają starsze wydania Flying Colors, ukazał się Update Kit). Poza tym, że dostajemy dwie gry w jednym, z kilkudziesięcioma scenariuszami (dołączono także scenariusze z magazynu C3i), w przepisach systemu pojawiło się parę niewielkich, ale dobrych zmian. Wśród nich na wyróżnienie zasługuje rozwiązanie niejasności co do strat w załodze, które na początku występowały jako osobny rodzaj strat, najmniej pożądany przez ostrzeliwującego, bo niewiele dający, zaś później zniknęły co prawda z tabel, ale w zasadach nadal były wspominane, w związku z czym nie do końca było wiadomo jak z nimi postępować. Na koniec tego krótkiego wprowadzenia wspomnę, że graliśmy w legendarnej Paradox Cafe.

Anglicy – Maciej, Francuzi – Raleen.

Flota angielska na nawietrznej, czyli korzystnie względem wiatru, flota francuska na zawietrznej, czyli częściowo pod wiatr. Każda ze stron posiada trzy eskadry, z tym, że tylna eskadra angielska płynie w nieznacznym oddaleniu od reszty i ma szansę szybko dołączyć, zaś u Francuzów ostatnia eskadra jest początkowo poza planszą i ma dopiero się pojawić. Francuzi posiadają w sumie więcej okrętów, ale wskutek tego, że nie dysponują swoją tylną eskadrą, w pierwszej fazie bitwy przewagę mają Anglicy. Ci ostatni przeważają również nieznacznie pod względem wyszkolenia i morale.

Poprawiony: środa, 16 września 2020 12:57

Więcej…

[Blood & Roses] Bitwa pod St. Albans 1461 – Raleen vs Silver, 30.08.2020

Bitwa pod St. Albans (17.II.1461) to drugie starcie pod tym miastem, jakie miało miejsce podczas wojny Dwóch Róż (pierwsza bitwa odbyła się w 1455 r.). Oddziały Yorków starały się zagrodzić armii Lancasterów drogę do Londynu. Lancasterowie wymanewrowali Yorków i pojawili się od zachodu, wychodząc na skrzydło armii Białej Róży. Scenariusz przedstawia zmagania o miasteczko, w których uczestniczą początkowo dwa zgrupowania Yorków: niewielka, wydzielona grupa łuczników (częściowo z pawężami), znajdująca się w centrum St. Albans, i batalia Sir Johna Neville'a. Z czasem przybywa batalia Richarda Neville'a, hrabiego Warwick, której czas pojawienia się na polu bitwy nie został ściśle określony. Po stronie Lancasterów początkowo na placu boju mamy jedynie niewielką batalię Sir Andrew Trollope'a. Aby ściągnąć pozostałe siły, musi ona zniszczyć bądź odrzucić z pozycji wyjściowych (o 2 pola bądź dalej) jeden z oddziałów łuczników Yorków znajdujący się w St. Albans. Dopiero wtedy Trollope może ruszyć do pobliskiego kościoła St. Michael's, by zaalarmować resztę sił i sprowadzić je na pole bitwy. Lancasterowie posiadają dużą przewagę ogólną, ale część sił pojawia się w trakcie bitwy. Jednym z celów Yorków jest wycofanie za planszę batalii Sir Johna Neville'a po tym jak zadadzą przeciwnikowi straty w wysokości co najmniej 20 punktów ucieczki (Flight Points). Jego oddziały będą więc zmuszone wdać się w walkę w miasteczku, a następnie, o ile uda im się odnieść sukces, wycofać się, w chwili gdy przewaga przeciwnika zacznie rosnąć. Z czasem powinna ich wspomóc batalia Warwicka. To tylko jedna z dróg rozwoju wydarzeń. Wycofane w późniejszej fazie bitwy jednostki Neville'a zwiększają punkty ucieczki Lancasterów, co pozwala Yorkom wygrać bitwę. Tym samym Lancasterowie od początku muszą się spieszyć i starać się by przeciwnik (głównie oddziały Neville'a, bo batalia łuczników broniąca początkowo St. Albans nie liczy się do strat) mu się nie wymknął.

Lancasterowie – Silver, Yorkowie – Raleen.

Sytuacja wyjściowa. W St. Albans usadowiła się grupa łuczników Yorków. Trzy jednostki mają pawęże. Zgrupowanie nie posiada jednak dowódcy i początkowo nie powinno się oddalać od pozycji wyjściowych. Po lewej batalia Sir Andrew Trollope'a. Po prawej w oddali zdezorganizowana batalia Sir Johna Neville'a. Na zachód i północ od pozycji Neville'a rozsypano czośniki (Caltrops), utrudniające atak jazdy i spowalniające jazdę i piechotę, oraz rozpięto między żywopłotami sieci (Netting), pozwalające łatwiej bronić niektórych przewężeń (źródła dla tej bitwy wspominają o różnych tego rodzaju nietypowych rozwiązaniach zastosowanych przez armię Yorków).

Poprawiony: wtorek, 15 września 2020 12:17

Więcej…

Tannenberg 1914 (Dragon)

Zwycięstwo niemieckie było ogromne, 2-ga armia rosyjska przestała istnieć. W walce, w której z górą 200.000 Rosjan walczyło z 160.000 Niemców, wzięli Niemcy do niewoli 92.000 jeńców, 350 dział i olbrzymie tabory. Nieudolność, brak inicjatywy, biurokratyczność dowódców rosyjskich, wykazane na tym froncie w stopniu nieznanym zupełnie na froncie galicyjskim, wydały swoje rezultaty. (J. Dąbrowski, Wielka Wojna, [w:] J. Dąbrowski, O. Halecki, Wielka historia powszechna: wydawnictwo zbiorowe ilustrowane. Wielka wojna 1914-1918. 1914-1916, Tom 7, Część 1, Warszawa 1937, s. 176).

Więcej…

Konkurs Wydawnictwa Bellona (8 edycja)

We współpracy z Wydawnictwem Bellona mamy przyjemność zaprosić Państwa do udziału w konkursie historycznym, który wspólnie organizujemy. Nagrodami w konkursie są książki ufundowane przez Wydawnictwo Bellona. Aby wziąć udział w losowaniu nagród, należy odpowiedzieć prawidłowo na dwa pytania. Do wygrania są trzy nagrody książkowe:

1) Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak – „Wyspy Brytyjskie 1940” (seria „Historyczne Bitwy”)

2) Lech Wyszczelski – „Nasielsk 1920” (seria „Historyczne Bitwy”)

3) Lech Wyszczelski – „Ciechanów 1920” (seria „Historyczne Bitwy”)

PYTANIA KONKURSOWE

1. Jak nazywał się bardzo lekki i zarazem odporny stop metali wymyślony w II RP i wykorzystywany przez polski przemysł zbrojeniowy? Materiał ten uchodzi za cud ówczesnej techniki.

2. Generał ten podczas kampanii wrześniowej dwukrotnie zdezerterował, porzucając podległe mu związki operacyjne. Za pierwszym razem o klęskę obwinił podległych mu oficerów i żołnierzy. Za drugim razem, wkrótce po tym jak nastąpiły pierwsze niepowodzenia, rozwiązał sztab, upoważniając jednego z podwładnych generałów do prowadzenia rozmów kapitulacyjnych, a sam w ubraniu cywilnym postanowił przedzierać się w stronę granicy rumuńskiej. O kogo chodzi?

Odpowiedzi należy nadsyłać na adres: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. do dnia 30 września 2020. Ogłoszenie wyników wraz z podaniem prawidłowych odpowiedzi nastąpi w ciągu trzech dni od upływu terminu do nadsyłania odpowiedzi.

Poprawiony: czwartek, 10 września 2020 16:09

Więcej…