[Blood & Roses] Bitwa pod Barnet 1471 – Raleen vs Silver, 06.09.2020
niedziela, 20 września 2020 14:06
Bitwa pod Barnet (14.IV.1471) to jedna z najbardziej znanych bitew Wojny Dwóch Róż. Dlaczego jest znana? Po pierwsze wskutek gęstej mgły, w której walczyły oddziały obu stron i która spowodowała sporo zamieszania. Najpierw przewagę uzyskali Lancasterowie, których prawe skrzydło okazało się silniejsze od lewego skrzydła Yorków, w dodatku było rozstawione bardziej na lewo (patrząc od strony Yorków), tak że mogło oflankować przeciwnika. Lewe skrzydło Yorków pod wodzą Williama Hastingsa zostało więc rozbite jako pierwsze. Prawe skrzydło Lancasterów pod wodzą hrabiego Oxford ruszyło za nim w pościg. Kiedy oddziały Oxforda powróciły na pole bitwy, zostały przez resztę armii Lancasterów wzięte za przeciwnika i ostrzelane. Podejrzewając zdradę hrabia Oxford postanowił wycofać się z bitwy. Z kolei na drugim skrzydle przewagę uzyskali Yorkowie. Tutaj to ich skrzydło, jako że armia była przesunięta na prawo w stosunku do przeciwnika, zdołało go oflankować i stopniowo zaczęło brać nad nim przewagę. Najbardziej wyrównane walki toczyły się w centrum, jednak ostatecznie Yorkowie zwyciężyli. Podczas odwrotu zginął Richard Neville, hrabia Warwick, słynny „Kingmaker”, jedna z najważniejszych postaci w historii tego konfliktu – to drugi powód, dla którego bitwa ta jest znana. Scenariusz oddaje wpływ mgły w ten sposób, że ruch jednostek został znacznie spowolniony (2 punkty ruchu kosztuje poruszenie się o 1 pole w terenie czystym). Ma ona także duży wpływ na ostrzał (modyfikacja -3 do rzutu) i jazdę (zabronione są szarże i kontrszarże). Istnieje także specjalna zasada mająca za zadanie oddać to co wydarzyło się z batalią hrabiego Oxforda, która powracając z pościgu została zaatakowana przez swoich, bo ci we mgle wzięli ją za przeciwnika, i wskutek tego opuściła pole bitwy. W grze również mogą się tego rodzaju rzeczy wydarzyć i to po każdej ze stron, o ile dana batalia wyruszy w pościg po rozbiciu batalii przeciwnika (dodam, że opcjonalne zasady o rozbiciu batalii przeciwnika są w tym scenariuszu obowiązkowe).
Lancasterowie – Silver, Yorkowie – Raleen.
.JPG)
Pozycje armii Yorków (biali) i Lancasterów (czerwoni) przed bitwą. Po stronie Yorków od lewej widzimy batalie Williama Hastingsa, króla Edwarda IV i Ryszarda Plantageneta, księcia Gloucester. Po stronie Lancasterów od lewej batalie Johna de Vere, hrabiego Oxford, Sir Johna Neville'a, markiza Montague i Henry'ego Hollanda, księcia Exeter, rezerwę tworzy jazda Richarda Neville'a, hrabiego Warwick.
Poprawiony: niedziela, 20 września 2020 14:06
Konkurs Modelarski Forum Strategie – wyniki XVIII edycji
sobota, 19 września 2020 17:16
Ostateczne wyniki po zsumowaniu wszystkich głosów:
KATEGORIA 1: ODDZIAŁ (CO NAJMNIEJ 8 MODELI POSTACI) W SKALI DO 18 MM
1 miejsce: unicorn i jego praca „Jazda Galów w służbie Kartaginy” (skala: 15 mm, producent: Magister Militum)
Poprawiony: poniedziałek, 21 września 2020 10:56
[Blood & Roses] Bitwa pod Towton 1461 – Raleen vs Silver, 06.09.2020
czwartek, 17 września 2020 10:33
Bitwa pod Towton (29.III.1461) to jedna z największych batalii w historii średniowiecznej Anglii i zarazem jeden z największych scenariuszy w grze Blood & Roses. Ostatecznie wygrali ją Yorkowie, ale zmagania trwały długo i były niezwykle krwawe. Yorkom udało się przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść dopiero po pojawieniu się posiłków (również w grze mają możliwość sprowadzenia dodatkowej batalii hrabiego Norfolk, wychodzącej za prawym skrzydłem). Decydującym czynnikiem okazał się śnieg i silny wiatr, który w pewnym momencie zaczął wiać w oczy armii Lancasterów. Ułatwił on zadanie stojącym w pierwszej linii łucznikom Yorków, a obezwładnił łuczników Lancasterów. Ponadto zasady scenariusza przewidują zasadzkę na korzyść Lancasterów. Znajduje się w niej pojedynczy oddział kawalerii, który w dowolnym momencie może wypaść zza lewej krawędzi planszy (na oznaczonej jej długości) i wywołać zamieszanie w szeregach Yorków, po czym przeprowadzić atak.
Lancasterowie – Silver, Yorkowie – Raleen.
.JPG)
Sytuacja wyjściowa. Armia Yorków składa się z czterech batalii, w tym dwóch głównych w całości złożonych z piechoty i spieszonej jazdy (Richarda Neville'a, hrabiego Warwick oraz Johna Wenlock, hrabiego Wenlock), oraz umieszczonej w pierwszym rzędzie batalii łuczników pod dowództwem Williama Neville'a, lorda Fauconberg i niewielkiego odwodu jazdy pod dowództwem króla Edwarda IV. Naprzeciwko armia Lancasterów. Pierwszy rzut tworzą łucznicy pod dowództwem Henry'ego Percy, hrabiego Northumberland. Dalsze dwie batalie znajdują się pod komendą Henry'ego Beauforta, księcia Somerset i Henry'ego Hollande'a, księcia Exeter.
Poprawiony: czwartek, 17 września 2020 21:05
[Flying Colors] Bitwa koło Grenady 1779 – Maciej vs Raleen, 04.09.2020
środa, 16 września 2020 12:52
Bitwa koło Grenady (6.VII.1779) to jedna z wielu bitew morskich stoczonych przez Francję czasów Ludwika XVI z jej odwiecznym wrogiem – Anglią. Starcie miało miejsce u brzegów wyspy Grenada na Karaibach między angielską flotą Indii Zachodnich pod dowództwem wiceadmirała Johna Byrona a flotą francuską pod dowództwem admirała Charlesa d'Estanga podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Zakończyło się ono zwycięstwem Francuzów, którzy zdołali odciąć tylną eskadrę Anglików i zadać przeciwnikowi poważne straty. Bitwa uchodzi za jedną z największych porażek floty angielskiej. Scenariusz ten znajduje się w ramach dodatku Ship of the Line. Do rozgrywki zasiedliśmy mając najnowsze wydanie Flying Colors, które zawiera ów dodatek (pierwotnie był on wydany osobno). Samo wydanie ze wszech miar warto polecić (dla tych, którzy mają starsze wydania Flying Colors, ukazał się Update Kit). Poza tym, że dostajemy dwie gry w jednym, z kilkudziesięcioma scenariuszami (dołączono także scenariusze z magazynu C3i), w przepisach systemu pojawiło się parę niewielkich, ale dobrych zmian. Wśród nich na wyróżnienie zasługuje rozwiązanie niejasności co do strat w załodze, które na początku występowały jako osobny rodzaj strat, najmniej pożądany przez ostrzeliwującego, bo niewiele dający, zaś później zniknęły co prawda z tabel, ale w zasadach nadal były wspominane, w związku z czym nie do końca było wiadomo jak z nimi postępować. Na koniec tego krótkiego wprowadzenia wspomnę, że graliśmy w legendarnej Paradox Cafe.
Anglicy – Maciej, Francuzi – Raleen.
.JPG)
Flota angielska na nawietrznej, czyli korzystnie względem wiatru, flota francuska na zawietrznej, czyli częściowo pod wiatr. Każda ze stron posiada trzy eskadry, z tym, że tylna eskadra angielska płynie w nieznacznym oddaleniu od reszty i ma szansę szybko dołączyć, zaś u Francuzów ostatnia eskadra jest początkowo poza planszą i ma dopiero się pojawić. Francuzi posiadają w sumie więcej okrętów, ale wskutek tego, że nie dysponują swoją tylną eskadrą, w pierwszej fazie bitwy przewagę mają Anglicy. Ci ostatni przeważają również nieznacznie pod względem wyszkolenia i morale.
Poprawiony: środa, 16 września 2020 12:57
[Blood & Roses] Bitwa pod St. Albans 1461 – Raleen vs Silver, 30.08.2020
wtorek, 15 września 2020 12:15
Bitwa pod St. Albans (17.II.1461) to drugie starcie pod tym miastem, jakie miało miejsce podczas wojny Dwóch Róż (pierwsza bitwa odbyła się w 1455 r.). Oddziały Yorków starały się zagrodzić armii Lancasterów drogę do Londynu. Lancasterowie wymanewrowali Yorków i pojawili się od zachodu, wychodząc na skrzydło armii Białej Róży. Scenariusz przedstawia zmagania o miasteczko, w których uczestniczą początkowo dwa zgrupowania Yorków: niewielka, wydzielona grupa łuczników (częściowo z pawężami), znajdująca się w centrum St. Albans, i batalia Sir Johna Neville'a. Z czasem przybywa batalia Richarda Neville'a, hrabiego Warwick, której czas pojawienia się na polu bitwy nie został ściśle określony. Po stronie Lancasterów początkowo na placu boju mamy jedynie niewielką batalię Sir Andrew Trollope'a. Aby ściągnąć pozostałe siły, musi ona zniszczyć bądź odrzucić z pozycji wyjściowych (o 2 pola bądź dalej) jeden z oddziałów łuczników Yorków znajdujący się w St. Albans. Dopiero wtedy Trollope może ruszyć do pobliskiego kościoła St. Michael's, by zaalarmować resztę sił i sprowadzić je na pole bitwy. Lancasterowie posiadają dużą przewagę ogólną, ale część sił pojawia się w trakcie bitwy. Jednym z celów Yorków jest wycofanie za planszę batalii Sir Johna Neville'a po tym jak zadadzą przeciwnikowi straty w wysokości co najmniej 20 punktów ucieczki (Flight Points). Jego oddziały będą więc zmuszone wdać się w walkę w miasteczku, a następnie, o ile uda im się odnieść sukces, wycofać się, w chwili gdy przewaga przeciwnika zacznie rosnąć. Z czasem powinna ich wspomóc batalia Warwicka. To tylko jedna z dróg rozwoju wydarzeń. Wycofane w późniejszej fazie bitwy jednostki Neville'a zwiększają punkty ucieczki Lancasterów, co pozwala Yorkom wygrać bitwę. Tym samym Lancasterowie od początku muszą się spieszyć i starać się by przeciwnik (głównie oddziały Neville'a, bo batalia łuczników broniąca początkowo St. Albans nie liczy się do strat) mu się nie wymknął.
Lancasterowie – Silver, Yorkowie – Raleen.
.JPG)
Sytuacja wyjściowa. W St. Albans usadowiła się grupa łuczników Yorków. Trzy jednostki mają pawęże. Zgrupowanie nie posiada jednak dowódcy i początkowo nie powinno się oddalać od pozycji wyjściowych. Po lewej batalia Sir Andrew Trollope'a. Po prawej w oddali zdezorganizowana batalia Sir Johna Neville'a. Na zachód i północ od pozycji Neville'a rozsypano czośniki (Caltrops), utrudniające atak jazdy i spowalniające jazdę i piechotę, oraz rozpięto między żywopłotami sieci (Netting), pozwalające łatwiej bronić niektórych przewężeń (źródła dla tej bitwy wspominają o różnych tego rodzaju nietypowych rozwiązaniach zastosowanych przez armię Yorków).
Poprawiony: wtorek, 15 września 2020 12:17
Tannenberg 1914 (Dragon)
piątek, 11 września 2020 08:22
Zwycięstwo niemieckie było ogromne, 2-ga armia rosyjska przestała istnieć. W walce, w której z górą 200.000 Rosjan walczyło z 160.000 Niemców, wzięli Niemcy do niewoli 92.000 jeńców, 350 dział i olbrzymie tabory. Nieudolność, brak inicjatywy, biurokratyczność dowódców rosyjskich, wykazane na tym froncie w stopniu nieznanym zupełnie na froncie galicyjskim, wydały swoje rezultaty. (J. Dąbrowski, Wielka Wojna, [w:] J. Dąbrowski, O. Halecki, Wielka historia powszechna: wydawnictwo zbiorowe ilustrowane. Wielka wojna 1914-1918. 1914-1916, Tom 7, Część 1, Warszawa 1937, s. 176).
Poprawiony: wtorek, 17 listopada 2020 19:28
Więcej artykułów…
Strona 9 z 239
