Imperial Struggle to gra wydana przez GMT Games, a u nas w Polsce przez wydawnictwo Phalanx, przedstawiająca walkę o globalną dominację między Francją a Wielką Brytanią. Tytuł nawiązuje do Twilight Struggle (Zimnej wojny) i jest kolejną produkcją z tej serii, choć pod wieloma względami różniącą się tej swojej poprzedniczki. Ostatnio znów zasiedliśmy do tej gry. Po rozgrywce nieco ponad miesiąc temu, z której relację znajdziecie TUTAJ, czuliśmy niedosyt. Francja wygrała wtedy i to zdecydowanie, mimo wysiłków, zaangażowania i umiejętnej gry mojego przeciwnika kierującego Wielką Brytanią. Tym razem postanowiliśmy uwzględnić wprowadzoną przez autorów poprawkę, przyznającą Wielkiej Brytanii na początku dodatkowe punkty odwetu. Dają one nieco lepszy start Wielkiej Brytanii i powinny wyrównywać balans. Chcieliśmy zobaczyć jak to będzie działać. Do rozgrywki przygotowywaliśmy się sumiennie, zwłaszcza mój przeciwnik, który po raz kolejny postanowił zagrać Wielką Brytanią. Sama relacja także będzie bardziej szczegółowa jeśli chodzi o jeden aspekt, w poprzedniej niezbyt dokładnie opisany – są nim wojny rozgrywane na koniec tur (czy też, mówiąc precyzyjniej, między turami pokoju). Relacja szczegółowo pokazuje jak przebiegły poszczególne wojny, tzn. jakimi siłami dysponowały obie strony i jakie bonusy uzyskały, oraz ich wyniki. W opisie jednostki zwykłe zaznaczono liczbami z plusem bez nawiasu, a elitarne liczbami z plusem w nawiasie.

 

Sytuacja wyjściowa, koniec XVII wieku. Panujący we Francji Ludwik XIV dobiega swoich lat, jednak zanim przeniesie się na lepszy świat, będzie musiał stanąć do walki w obronie francuskiego imperium, które przez pół wieku tak wytrwale budował. Plansza gry podzielona jest na cztery teatry operacyjne: Ameryka Północna, Europa, Karaiby i Indie (w takiej kolejności będę relacjonował bieg wydarzeń).

 

1 TURA

1. Wojna o sukcesję hiszpańską

1) Europa Środkowa /Europa/
Jednostki:
Francja: +2, (+2)
Wielka Brytania: -1
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Niderlandy
Wielka Brytania: Austria, Sabaudia
Zwycięstwo Francji: +4

2) Hiszpania /Europa/
Jednostki:
Francja: 0, (+1)
Wielka Brytania: +2, (+1), (+3)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Rząd (minister), Hiszpania (x2)
Wielka Brytania: Sardynia, eskadra morska
Zwycięstwo Wielkiej Brytanii: +4

3) Wojna królowej Anny /Ameryka Płn./
Jednostki:
Francja: +2, (+2)
Wielka Brytania: -1
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: brak
Wielka Brytania: brak
Zwycięstwo Francji: +5

4) Rebelia Jakobicka /Europa/
Jednostki:
Francja: +1, (+3)
Wielka Brytania: +1
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Niderlandy, Irlandia
Wielka Brytania: Styl (minister), Szkocja
Zwycięstwo Francji: +3

 

1 tura – Ameryka Północna: Zbyt wiele się tu nie działo. Na globalnym rynku najbardziej pożądanymi towarami były: futra, tytoń i trzcina cukrowa. Te pierwsze wytwarzane są głównie w Ameryce Północnej, ale rajdy Indian skutecznie utrudniały działania ekonomiczne. Francuzom powiodło się na płaszczyźnie militarnej. Zwyciężyli, i to zdecydowanie, w wojnie królowej Anny i obsadzili Fort Champlain oraz przepędzili Brytyjczyków z łowisk w Zatoce Massachusetts.

 

1 tura – Europa: W przededniu wojny o sukcesję hiszpańską uwaga obu głównych mocarstw koncentrowała się na Europie. Francuzi zdobyli silne wpływy w Hiszpanii oraz w Irlandii, a także w Zjednoczonych Prowincjach Niderlandów, zaś Brytyjczycy usadowili się w Szkocji i przeciągnęli na swoją stronę Sabaudię i Sardynię. Nikt nie zdominował Europy jako takiej, Francuzi kontrolowali jednak więcej pól prestiżowych. Brzemienna w skutki okazała się za to wojna w Europie Środowej i w Hiszpanii. Tę pierwszą wygrali Francuzi, opanowując w jej wyniku hiszpańskie Asiento, co pozwoliłoby im na szybszą rozbudowę floty. Niestety, nie cieszyli się zbyt długo ze swojej zdobyczy, ponieważ wojnę w samej Hiszpanii wygrali Brytyjczycy, którzy odebrali im Asiento i zajęli jeszcze jedno terytorium hiszpańskie.

 

1 tura – Karaiby: Duże znaczenie w tej turze Karaibów wynikało z tego, że pochodziły stąd dwa z trzech towarów, cieszących się największym światowym popytem, czyli tytoń i trzcina cukrowa. Obie strony walczyły więc o kontrolę nad odpowiednimi rynkami. Po stronie brytyjskiej do walki włączyła się flota. Francuzi wysyłali zaś kaprów by dezorganizować działalność ekonomiczną przeciwnika. Ostatecznie żadna ze stron nie zdobyła korzyści za trzcinę cukrową, bowiem jedyny działający rynek tego surowca został sparaliżowany, natomiast rynki tytoniowe opanowali Brytyjczycy. Francuzi ponieśli w tym regionie duże straty m.in. w wyniku epidemii, która znacząco osłabiła ich wpływy w regionie. Pozycję Brytyjczyków na Karaibach wzmocniło także wspomniane wcześniej opanowanie Asiento.

 

1 tura – Indie: W Indiach nic szczególnego się nie działo. Jako że pochodzące stąd surowce nie były zbyt pożądane ani nie toczyły się tu żadne wojny, utrzymany został status quo. Bilans na koniec tury to 19 punktów, a zatem Francja prowadzi 4 punktami.

 

2 TURA

Na koniec tej tury nie ma wojen.

 

2 tura – Ameryka Północna: Największe zainteresowanie światowych rynków wzbudzają w tej turze trzcina cukrowa, ryby i przyprawy. Każdy z tych towarów wytwarzany jest w innej części świata. W Ameryce Północnej rozpoczyna się walka o rynki rybne. Utrata Zatoki Massachusetts w poprzedniej turze przez Brytyjczyków okazała się tym samym znacząca. Mimo pojawienia się na wodach w pobliżu zatoki brytyjskiej eskadry, ostatecznie większość rynków rybnych i dominację w Ameryce Północnej zdobywają Francuzi.

 

2 tura – Europa: Na starym kontynencie nastała chwila spokoju. To czas na przegrupowanie sił przed kolejnym konfliktem. Tym razem będzie to wojna o sukcesję austriacką. Brytyjczykom udało się rozbudować flotę. Dzięki obecności swoich eskadr kontrolują więcej pól prestiżowych. Poprawili też swój ogólny bilans, ale nie udało im się wywalczyć wyraźnej przewagi nad Francją i zgarnąć trzypunktowej nagrody za dominację w Europie.

 

2 tura – Karaiby: Brytyjczycy opanowują rynki trzciny cukrowej. Francuzi nie podjęli rękawicy i są w całkowitej defensywie. Działają za to intensywnie francuscy kaprzy, którzy sparaliżowali jeden z brytyjskich rynków tytoniowych. Dzięki obecności brytyjskiej eskadry rynki trzciny cukrowej są bezpieczne. Region zdominowali Brytyjczycy, ale nagroda za o jest znikoma (tylko 1 punkt odwetu).

 

2 tura – Indie: Popyt na przyprawy doprowadził do wzrostu zainteresowania Indiami. Obie strony starały się pozyskać kontrolę nad nowymi obszarami i prowadziły dywersję by sparaliżować analogiczne działania przeciwnika. Skończyło się więc na remisie, tym samym żadna ze stron nie zyskała korzyści z rynków przypraw. Dominację w regionie mają Francuzi, ale korzyści z tego, podobnie jak w przypadku Karaibów, okazują się znikome (1 punkt odwetu). Bilans na koniec tury to 18 punktów, a więc Francja nadal jest na prowadzeniu, choć straciła 1 punkt.

 

3 TURA

2. Wojna o sukcesję austriacką

1) Europa Środkowa /Europa/
Jednostki:
Francja: +1, (+1)
Wielka Brytania: +1, (+1), (+1)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Bawaria, Dania-Norwegia, Niderlandy, Prusy
Wielka Brytania: Austria (x2), Państwa niemieckie, Szwecja
Zwycięstwo Wielkiej Brytanii: +1

2) Wojna króla Jerzego /Ameryka Płn./
Jednostki:
Francja: 0
Wielka Brytania: +2
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: marker konfliktu, fort
Wielka Brytania: brak
Remis

3) Pierwsza wojna o Karnatyk /Indie/
Jednostki:
Francja: +2
Wielka Brytania: +1, (+1)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: marker konfliktu (x2)
Wielka Brytania: eskadra morska
Zwycięstwo Francji: +1

4) Rebelia Jakobicka /Europa/
Jednostki:
Francja: +1, (+1), (+2)
Wielka Brytania: +1, (+2), (+3), (Byng: +2)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Styl (minister), Irlandia
Wielka Brytania: Szkocja
Zwycięstwo Wielkiej Brytanii: +3

 

3 tura – Ameryka Północna: W tej turze pożądanymi towarami są skóry (Ameryka Północna) oraz bawełna i przyprawy (oba z Indii). Francuzi opanowują większość rynków skór i dominują wyraźnie, zdobywając niewielką nagrodę za ten region.

 

3 tura – Europa: Przetasowania w Europie doprowadziły ostatecznie do uzyskania przewagi przez Francję, zarówno ogólnej, jak i w polach prestiżowych. Dała o sobie znać Madame de Pompadour i francuska dyplomacja. W wojnie toczonej w Europie Środkowej nieznaczną przewagę uzyskała Wielka Brytania. Co ważniejsze, Brytyjczykom udało się spacyfikować rebelię Jakobitów i tym samym ugruntować swoją pozycję na Wyspach Brytyjskich. Francuzi dążyli z kolei m.in. do opanowania jednocześnie Danii-Norwegii i Prus, co pozwalałoby im na redukcję długu, ale nic z tego nie wyszło.

 

3 tura – Karaiby: Francuzi usiłowali storpedować rynki tytoniowe działaniami piratów, ale przewaga Wielkiej Brytanii okazała się wystarczająca by zapewnić jej korzyści płynące z tytoniu. Również ogólna przewaga Wielkiej Brytanii w tym regionie rośnie. Francuzi nie kontrolują żadnych rynków. Karaiby stają się coraz bardziej brytyjskie.

 

3 tura – Indie: Zaniedbywane do tej pory Indie ożyły i stały się obszarem zaciekłej rywalizacji. Ostatecznie wyszli z niej zwycięsko Francuzi, którzy zainwestowali mnóstwo zasobów w opanowanie rynków bawełny i przypraw, uzyskując na tym polu dominację, jak i w całych Indiach. Przypieczętowaniem ich sukcesów było zwycięstwo w pierwszej wojnie o Karnatyk, wskutek którego zajęli Vandavasi i zbudowali tam fort. Brytyjczykom nie pomogła obecność ich eskadry, gdyż w ostatecznym rozrachunku przeważyły markery konfliktów. Bilans na koniec tury to 22 punkty, a więc Francja prowadzi 7 punktami.

 

4 TURA

3. Wojna siedmioletnia

1) Dominacja na Atlantyku /Europa/
Jednostki:
Francja: 0
Wielka Brytania: 0
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: 0
Wielka Brytania: eskadra morska – Karaiby, eskadra morska – Europa, eskadra morska – Ameryka Płn. (x3)
Zwycięstwo Wielkiej Brytanii: +5 (Panowanie na Atlantyku)

2) Trzecia wojna o Karnatyk /Indie/
Jednostki:
Francja: +1
Wielka Brytania: +1
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: fort
Wielka Brytania: marker konfliktu
Remis

3) Wojna francuska i indiańska /Ameryka Płn./
Jednostki:
Francja: +1, (+1)
Wielka Brytania: 0, (Panowanie na Atlantyku: +2)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Hiszpania (x2), marker konfliktu
Wielka Brytania: fort (x2), marker konfliktu, eskadra morska – Karaiby, eskadra morska – Ameryka Płn. (x3)
Zwycięstwo Wielkiej Brytanii: +4 (podbój brytyjski w stosunku do jednego z dwóch terytoriów Francuzi zanegowali poświęcając punkty zwycięstwa)

4) Wojna pruska /Europa/
Jednostki:
Francja: 0, (+2), (+3)
Wielka Brytania: +2, (+2), (+3)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Bawaria, Dania-Norwegia, Niderlandy, Państwa niemieckie (x2), Prusy
Wielka Brytania: Austria, Szwecja
Zwycięstwo Francji: +2

 

4 tura – Ameryka Północna: Trendy na rynkach światowych w większości bez zmian. Nadal najbardziej pożądanymi są bawełna, przyprawy, a także (i to nowość) tytoń. W Ameryce Północnej pojawia się coraz więcej eskadr brytyjskich. Francuzi są opóźnieni w rozbudowie swojej floty. Starają się przynajmniej nawiązać walkę dzięki ambitnemu ks. de Choiseul. Do akcji po ich stronie zostali także zaangażowani Indianie. W wojnie ostatecznie zwyciężyli Brytyjczycy, dzięki pokonaniu floty francuskiej i uzyskaniu wcześniej całkowitego panowania na Atlantyku.

 

4 tura – Europa: Rosną wpływy francuskie w Europie. Wielka Brytania została tutaj całkowicie zdominowana przez Francję. Znalazło to odzwierciedlenie w wyniku wojny siedmioletniej, która przyniosła rozstrzygnięcia korzystne dla Francji. Zniknęła też z akwenów europejskich brytyjska flota, skierowana w większości do Ameryki Północnej. Zatem Europa znowu dla Francji.

 

4 tura – Karaiby: Panowanie francuskie w regionie chyli się ku upadkowi. Francuzi zdobyli co prawda jeden rynek tytoniowy, ale niewiele to pomogło. Brytyjczycy kontrolują dwa rynki, które osłania ich eskadra. Działania kaprów francuskich skoncentrowały się na ostatnim rynku. Co gorsza, Francuzi wskutek przegranej wojny francuskiej i indiańskiej tracą Guadeloupe, a straciliby jeszcze jedno terytorium, ale postanowili zanegować ten efekt poświęcając punkty zwycięstwa. Na szczęście korzyści z dominacji w regionie, jakie odniosła Wielka Brytania, są w tej turze znikome.

 

4 tura – Indie: Pogłębiła się dominacja ekonomiczna i ogólna Francuzów, mimo zakusów londyńskiego City. Brytyjczycy wygrywają jednak trzecią wojnę o Karnatyk, co zmienia sytuację o tyle, że przejmują kontrolę nad Vandavasi i tamtejszym fortem. Zawiązują też sojusz z jednym z lokalnych władców, szykując się do sparaliżowania działalności ekonomicznej Francuzów. Bilans na koniec tury to 23 punkty, a więc Francja prowadzi 8 punktami (gdyby nie utrata 3 punktów by zanegować częściowo skutki wojny francuskiej i indiańskiej), przewaga wynosiłaby 11 punktów.

 

5 TURA

/Rozgrywka zakończyła się przed etapem rozstrzygania wojen, tym niemniej rozegraliśmy je by zobaczyć jaki byłby ich bilans. Zdjęcia poniżej nie uwzględniają zmiany sytuacji spowodowanej wynikami wojen./

4. Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych

1) Rewolucja amerykańska /Ameryka Płn./
Jednostki:
Francja: +2, (+3)
Wielka Brytania: +1, (+1), (+3)
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Państwa niemieckie (x2), Synowie wolności (spec.), Hiszpania (x2), marker konfliktu (x3), fort
Wielka Brytania: fort (x2), eskadra morska (x3)
Zwycięstwo Francji: +4

2) Mysia wojna /Indie/
Jednostki:
Francja: +2
Wielka Brytania: 0
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: marker konfliktu
Wielka Brytania: fort, eskadra morska
Zwycięstwo Francji: +1

3) Wojna antylska /Karaiby/
Jednostki:
Francja: +1, (+1)
Wielka Brytania: -1
Bonusy (sojusze i inne):
Francja: Hiszpania (x2)
Wielka Brytania: eskadra morska (x2)
Zwycięstwo Francji: +3

 

5 tura – Ameryka Północna: Najbardziej pożądane w tej turze towary bez zmian: tytoń, bawełna, przyprawy. Dzięki dużemu zaangażowaniu i uruchomieniu sił Indian Francuzi osiągają przewagę w Ameryce Północnej, mimo obecności licznej floty brytyjskiej. Udało się utrzymać forty oraz przeciągnąć na swoją stronę amerykańskich kolonistów. Wszystko to daje Francuzom przygniatającą przewagę w amerykańskiej wojnie o niepodległość.

 

5 tura – Europa: Europa poprzednio już niemal całkowicie zdominowana przez Francję chwilowo schodzi na dalszy plan. Wielka Brytania nie ma co marzyć o odzyskaniu swoich wpływów zarówno militarnych, jak i dyplomatycznych. Dysproporcja jest zbyt duża.

 

5 tura – Karaiby: Francuzi usiłują nieco podminować dominację Brytyjczyków, angażując kolejnych kaprów. Obecność brytyjskich eskadr ogranicza te efekty. Francuzom udało się też zdobyć drugi rynek tytoniowy, Brytyjczycy mają jednak trzy rynki, a więc dominują. Zgarniają też sowitą nagrodę (3 punkty) za dominację w regionie.

 

5 tura – Indie: Mimo wcześniejszego zwycięstwa militarnego w trzeciej wojnie o Karnatyk i różnych zabiegów, Francuzom udaje się utrzymać większość rynków i dominację w regionie, co walnie przyczynia się do ich ostatecznego sukcesu.

 

Finał rozgrywki – sytuacja przed rozstrzygnięciem wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych: Francja zwycięża po zdominowaniu wszystkich teatrów działań, z wyjątkiem Karaibów.

 

Ostatecznie rozgrywka zakończyła się zwycięstwem Francji. Wielka Brytania, dzięki niewielkiemu handicapowi na początku, zyskała, ale później stopniowo coraz bardziej dominowała monarchia Burbonów. Doszło do tego mimo, że przynajmniej dwukrotnie Wielka Brytania odniosła znaczące zwycięstwa militarne, które zaskoczyły Francuzów. Przede wszystkim podczas wojny o sukcesję hiszpańską fatalnym błędem było opanowanie Asiento, które zaraz potem zostało przejęte przez Brytyjczyków, zamiast wybranie jako zdobyczy terytorium w Ameryce Północnej, którego Francuzi nie straciliby w wyniku klęski w Hiszpanii. Później mocnym akcentem stało się przygniatające zwycięstwo Wielkiej Brytanii w walce o dominację na Atlantyku, oddziałujące na kolejne wojny, zwłaszcza na wojnę francuską i indiańską. W wyniku tej ostatniej Francja miała stracić dwa terytoria (jedną stratę zanegowała oddając punkty zwycięstwa). Mimo tych wszystkich działań stopniowo francuski walec rozkręcał się by ostatecznie rozjechać Wielką Brytanię w przededniu rewolucji amerykańskiej. Zmienić mogły to działania na Karaibach, ale poza początkowymi etapami, później towary pochodzące z tamtego regionu nie cieszyły się popytem, a tym samym i Karaiby nie odgrywały aż tak dużej roli, jak teoretycznie by mogły. Mój zacny przeciwnik bardzo się starał (oczywiście ja również...) i uważam, że udało mu się sporo osiągnąć. Tym niemniej Wielka Brytania sukcesywnie traciła, a jeśli bilans poprawiał się nieznacznie, jak miało to miejsce między turą 1 i 2 (o 1 punkt na korzyść Wielkiej Brytanii), następowało to wskutek spektakularnych wydarzeń militarnych i kosztem strat taktycznych, dających o sobie znać w dłuższej perspektywie. Zatem, choć Wielka Brytania radziła sobie lepiej i z początku była w stanie nawiązać równorzędną walkę, skończyło się tak jak poprzednio.

Dyskusja o grze na FORUM STRATEGIE

Autor: Raleen
Zdjęcia: Raleen

Opublikowano 07.03.2023 r.

« poprzednia		następna »

Poprawiony: wtorek, 07 marca 2023 16:39