Guelphs & Ghibellines (wyd. Europa Simulazioni) są jedną z gier jakie miałem przyjemność rozegrać tego roku podczas XV Galicyjskich Manewrów Strategów. Moim przeciwnikiem był organizator imprezy, czyli Debej. Gra przenosi nas do średniowiecznej Italii, w której ścierają się stronnictwa Gwelfów (stronników Papiestwa) i Gibellinów (stronników Cesarstwa). Spośród trzech bitew, jakie zawiera gra, wybraliśmy najmniejszą – bitwę pod Campaldino (1289). Mechanika gry opiera się na aktywacjach poszczególnych zgrupowań, zwanych tutaj ze średniowiecznego włoskiego battagliami. Generalnie w zasadach znaleźć można szereg typowych dla tej mechaniki rozwiązań, jak momentum czy przechwyty (tutaj zwane interruptio), ale są też takie, które można uznać za oryginalne dla tej gry. Oddają one fakt, że oddziały szybko wyczerpywały się w walce oraz ograniczenia systemu dowodzenia. Każdy scenariusz zawiera również zasady dodatkowe. W przypadku bitwy pod Campaldino obejmują one pogodę i aktywację niektórych zgrupowań. Debej grał Gibellinami (niebiescy), Raleenowi zaś przypadli Gwelfowie (żółci).

 

Bitwa rozpoczęła się od szarży jazdy Gibellinów na pierwszą linię Gwelfów. Pierwsza battaglia Gibellinów pod dowództwem hrabiego Montefeltro ma w tej szarży dodatkowy bonus do ataku. Żetony Carica! oznaczają szarżę (generalnie, jako że jest to włoska gra, to w kilku miejscach posługuje się włoskimi terminami) i wskazują cele ataku. Piechota w tej epoce nie miała zbyt wielkiej wartości bojowej w porównaniu z rycerską jazdą, toteż jednostka łuczników, którą atakują Gibellini, nie ma większych szans.

 

Dwie jednostki jazdy Vierich zostały odrzucone, podobnie łucznicy Gwelfów, którzy zdołali jeszcze jakoś utrzymać pozycję. Jazda Montefeltrich ma przewagę, zwłaszcza w centrum, dzięki palladynom (elitarni rycerze zwiększający siłę jednostki) i dowódcy. Jako druga rusza do szarży battaglia Pazzo. Celem szarży jest prawe skrzydło Gwelfów, czyli dwie jednostki strzelczej piechoty (łucznicy i kusznicy) oraz ostatnia jednostka jazdy Vierich.

 

Ataki jazdy Pazzo zostały częściowo odparte. Nie udał się atak na jazdę Vierich, również kusznicy na tyle celnie ostrzelali nacierającą jazdę, że zdołali się obronić. Zniszczeni zostali tylko łucznicy. Battaglia Montefeltrich uzyskuje jednak Momentum i atakuje dalej. Celem jest całkowite rozbicie osłabionej już jazdy Vierich i kusznicy na lewym skrzydle Gwelfów.

 

Jazda battagli Vieri poniosła ciężkie straty, bowiem jako druga aktywowała się battaglia Pazzo, która jedną jednostką także przeprowadziła atak, a dwie pozostałe uporządkowała (według zasad gry zdezorganizowane jednostki, czyli obrócone żetonem na stronę z literą D, nie mogą atakować). W tym momencie udało się przejąć inicjatywę Gwelfom, mogącym się do tej pory jedynie biernie przyglądać rozwojowi sytuacji. Uaktywnili oni zgrupowanie Durforta i skutecznie zaatakowali jazdę Montefeltro. Najwięcej wysiłku wymagało zdezorganizowanie jednostki posiadającej w swoim składzie palladynów, którzy mimo przegranej walki sami nie ponieśli żadnych strat. Tymczasem pogoda zaczyna się powoli psuć – na niebie pojawiły się pierwsze chmury.

 

Gibellini znowu przejmują inicjatywę. Jazda Montefeltro jest w większości zdezorganizowana, pechowo nie powiódł się jej bowiem także atak na kuszników. Do akcji wchodzi więc ponownie zreorganizowana w międzyczasie battaglia Pazzo. Dwie szarże (Carica!) i jeden zwykły atak na jazdę z Sieny.

 

Gibellini znowu odrzucili przeciwnika, ale część jednostek jest zdezorganizowanych. Jazda hrabiego Montefeltro cofnęła się, by się zreorganizować. W tym momencie Gwelfowie przejmują inicjatywę battaglią Durforta, której jedna jednostka szarżuje na jednostkę z palladynami, gdy pozostała jazda Gwelfów stara się uporządkować szyki. Tymczasem pogoda znowu uległa pogorszeniu – coraz bardziej zanosi się na burzę.

 

Dochodzi do przełomowego wydarzenia. Uaktywnia się tworząca do tej pory rezerwę battaglia Donati (2 jednostki jazdy i 2 jednostki piechoty). Zasady scenariusza przewidują specjalne zasady jej aktywacji zaraz po tym jak włączy się ona do bitwy: może uzyskać dowolną liczbę aktywacji (o ile graczowi sprzyja szczęście w rzutach na Momentum) i przeciwnik nie może jej przerywać rzucając na Interruptio. Jazda Donatich wykorzystała sytuację jaka zarysowała się na polu bitwy. W pierwszym ruchu przejechała przez las, pojawiając się za linią jazdy Gibellinów. W kolejnej aktywacji wykonała szarżę od tyłu na zdezorganizowany oddział jazdy Montefeltrich. Z tyłu, w oddali, stoi nieruchoma od początku bitwy battaglia Guglielmino, złożona z samej piechoty.

 

W tych warunkach wynik starcia nie mógł być korzystny dla jazdy Gibellinów. Jazda Montefeltrich, zdezorganizowana, straciła 2 punkty spójności (to i tak niewiele, biorąc pod uwagę sytuację, w jakiej się znalazła) i została odrzucona w stronę piechoty Gwelfów.

 

Battaglia Donati uzyskuje drugie Momentum, czyli trzecią aktywację z rzędu, kontynuując swoje natarcie. Do szarży ruszyły obie jednostki jazdy Donatich, szarżując od tyłu zdezorganizowaną jazdę Montefeltrich.

 

Jednostka jazdy hrabiego Montefeltro, z którą walczyli palladyni, zostaje zniszczona, druga zdezorganizowana goni resztkami sił. Jazda Donatich wyszła na bok kolejnych jednostek. Gibellini nie odpuszczają jednak ataku frontalnego, do którego przeznaczają dwie jednostki z battagli Pazzo. W międzyczasie zaszło ważne wydarzenie. Pole bitwy opuściła rezerwowa battaglia Gibellinów pod wodzą Novello (Gibellini niepomyślnie przeszli test przewidziany przez zasady specjalne scenariusza). Sama w sobie battaglia ta nie ma militarnie większego znaczenia, ponieważ składa się zaledwie z dwóch oddziałów piechoty. Jej ucieczka powoduje jednak znaczne obniżenie morale Gibellinów.

 

Po tym jak ataki jazdy nie przyniosły efektu, do ataku rusza ostatni odwód czyli piechota Gibellinów (battaglia Guglielmino). Pogardzana przez rycerzy piechota mogła do tej pory jedynie stać i przyglądać się ich walce. Teraz będzie potrzebna, ale czy zdoła zmienić losy bitwy, którą zwycięscy początkowo Gibellini zaczynają przegrywać? Pierwszym celem ataku piechoty są dwie jednostki piechoty gwelfickiej z battagli Donati.

 

Ataki piechoty Gibellinów potoczyły się ze zmiennym szczęściem. Co prawda w jednym miejscu odnieśli powodzenie, ale w drugim zdecydowaną porażkę. Podobnie niewiele przyniosła pojedyncza szarża jazdy Montefeltrich, która została odparta. Tymczasem morale Gibellinów zaczyna szybko spadać.

 

Gwelfowie ruszają do ataku battaglią Durforta, nacierając na zdezorganizowane jednostki jazdy Montefeltrich i Pazzo. Morale Gibellinów nadal spada. Również Gwelfowie są wyczerpani, ale póki co zdecydowanie dalej od załamania.

 

Ataki (w tym szarża) jazdy Gwelfów przyniosły skutek. Mocno osłabiona jednostka jazdy Montefeltrich, która walczyła opodal gibellińskiej piechoty, została rozbita. Podobny los spotkał jedną z jednostek jazdy Pazzo (do tego zginął dowódca tej formacji, co znacznie ogranicza jej możliwości aktywacji). Morale Gibellinów leci na łeb na szyję i ostatecznie ich armia opuszcza w panice pole bitwy.

Zwyciężyli Gwelfowie, choć długo wydawało się, że zwycięstwo przypadnie Gibellinom. Przez większość rozgrywki stronnicy cesarza przeważali i to momentami zdecydowanie. Przesądziło sprawę pojawienie się battagli Donati na tyłach Gibellinów. To z kolei było możliwe tak szybko głównie dzięki temu, że piechota Gibellinów nie zablokowała przejścia przez las. Gibellini planowali to zrobić, ale spóźnili się o jedną aktywację. Potem, gdy Gwelfom udało się zadać pierwsze straty i gdy battaglia Novello uciekła, Gibellini zaczęli szybko podupadać na duchu i bitwa zaczęła zmierzać do ich klęski. Pogoda nie odegrała decydującej roli, tak jak w historii, gdzie wskutek tego, że nad polem bitwy rozpętała się burza, walki przerwano (dodam, że w takiej sytuacji zasady przewidują małe zwycięstwo Gibellinów, co stanowi pewną sugestię co do tego jak grać, żeby wygrać).

Dyskusja o imprezie na FORUM STRATEGIE

Autor: Raleen
Zdjęcia: Raleen

Opublikowano 02.08.2018 r.

« poprzednia		następna »

Poprawiony: czwartek, 02 sierpnia 2018 07:17