[Ukraine '43] Raleen vs Silver, 27.07.2019 (cz. 1)

  • Drukuj

Gra Ukraine '43 autorstwa Marka Simonitcha, wydana przez GMT Games, poświęcona jest sowieckiej ofensywnie na lewobrzeżnej Ukrainie, która miała miejsce późnym latem i jesienią 1943 roku. Głównym celem Sowietów było przekroczenie Dniepru i wyzwolenie Kijowa, co pozwoliłoby na dalszy marsz na zachód. Do działań ofensywnych na odcinku Frontu Centralnego (nie występuje w grze), Woroneskiego i Stepowego skoncentrowano 29% piechoty, kawalerii i wojsk powietrzno-desantowych, 50% sił pancernych i 37% artylerii posiadanej przez Armię Czerwoną na całym froncie wschodnim. Pokazuje to skalę zaangażowania Sowietów w tę ofensywę. Działania rozpoczęły się niedługo po klęsce Niemców w bitwie na Łuku Kurskim (a właściwie jeszcze w trakcie walk pod Kurskiem). Gra wydana została po raz pierwszy w 2000 roku zdobywając wtedy prestiżową nagrodę Charlesa S. Robertsa za najlepszą grę poświęconą II wojnie św. (osobną nagrodę dla najlepszego projektanta otrzymał Mark Simonitch, ponadto gra była także nominowana w kategorii najlepsza grafika). W 2015 roku ukazała się druga, mocno zmieniona edycja gry, i w tą właśnie wersję mieliśmy przyjemność zagrać. Zasady gry są zbliżone do tych, które można znaleźć w innych tytułach Marka Simonitcha, takich jak Ardennes '44, Caucassus Campaign, Holland '44, Normandy '44 czy France '40, różnią się jednak w szczegółach. Ze względu na skalę gry (jednostki w Ukraine '43 reprezentują najczęściej dywizje albo korpusy), pod względem mechaniki najbliżej jej do tych spośród wyżej wymienionych gier, gdzie mamy oddziały w dużej skali.

Sowieci – Silver, Niemcy – Raleen.

 

Pozycje wyjściowe w północnej części frontu.

 

Pozycje wyjściowe w południowej części frontu.

 

Sytuacja pod Charkowem przed rozpoczęciem ofensywy. Sowieci zgromadzili duże siły do przełamującego uderzenia. Naprzeciwko nich pojedyncze niemieckie dywizje piechoty. Niemieckie dywizje pancerne są w głębi frontu.

 

Sowieci przedarli się przez linię niemieckich umocnień (zaznaczona przerywanymi niebieskimi kreskami, jest to wyjściowa linia frontu zajmowana przez oddziały niemieckie) na północ od Charkowa. Niemieckie dywizje piechoty zdołały jednak utrzymać miasto Sumy i miasto Biełgorod, chociaż to drugie jest już niemal otoczone. Front pękł także w jednym miejscu na północy, przez co najbardziej wysuniętej na północ niemieckiej dywizji grozi odcięcie. Niemcy nieznacznie kontratakują i przerzucają koleją w rejon Charkowa 2 Dywizję Grenadierów Pancernych SS „Das Reich”.

 

Na południowym odcinku frontu również został on przerwany w samym środku i Sowieci po przekroczeniu linii niemieckich fortyfikacji nieznacznie posunęli się do przodu. Lukę łata 3 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Totenkopf”. Sowieci ponieśli tu spore straty w atakach przez rzekę, bez większych efektów. Niemcy umacniają miasto Artiemowsk.

 

Biełgorod zostaje zdobyty. Broniąca go 255 DP poniosła straty, ale zdołała wymknąć się z okrążenia. Niemcom udaje się za to obronić miasto Sumy. Co więcej, w wyniku kontrataku wyrównują linię frontu na północ od miasta. Na południe od niego 19 Dywizja Pancerna bohatersko walcząc utrzymała pozycję na linii umocnień, choć poniosła w wyniku tego bardzo ciężkie straty. Sowieci prą dalej właśnie na tym odcinku, nie bacząc na straty ponoszone przez własną piechotę. Jedno ze zgrupowań sowieckich rzuciło się do przodu i zostało tu otoczone. Zniszczone zostały dwie jednostki, a trzecia, osłabiona, obroniła się dzięki desperackiej obronie. Na północy trudne chwile przeżywa odcięta 68 DP, której bohaterski opór zaangażował jednak na pewien czas operujące tam oddziały sowieckie i przyprawił je o poważne straty (mocno ucierpiały zwłaszcza sowieckie czołgi).

 

Na południu po kolejnej fazie walk odwrotowych, w których całkowicie zniszczona została 3 DGren. Panc. SS Niemcy odskoczyli na linię miast. Artiamowka została już okopana, zaś Gorłowka jest właśnie okopywana. Sowieci odnieśli za to niespodziewany sukces przebijając się na północny zachód od Sławiańska. Niemcy kontratakowali, odrzucając jedną z grup, a drugą okrążając, ale jak się wkrótce okaże, pierścień okrążenia nie był zbyt dobrze skonstruowany. Przy samym morzu Niemcy, zmuszeni do skrócenia linii obrony, opuścili miasto Taganrog.

 

Ciekawa sytuacja w rejonie Sławiańska i Kramatorska. Niemcy opanowali nawet 257 DP most, ale Sowieci mają w tym rejonie zgromadzone dość spore siły, w tym liczną artylerię gwardii.

 

Sowietom udaje się, choć nie bez problemów, zdobyć wreszcie miasto Sumy. Atakowali je dwukrotnie, za drugim razem wykorzystując atak mobilny. Opanowanie tego punktu otworzyło przed nimi nowe możliwości, zmuszając Niemców do wycofania się w głąb pozycji. Tymczasem Niemcom nadeszło z północy solidne wsparcie w postaci Dywizji Grenadierów Pancernych Grossdeutschland, mającej w swoim składzie czołgi Tygrys (to ta jednostka z żółtym współczynnikiem siły ataku). Na kierunku Charkowa trwają walki odwrotowe Niemców, którzy stopniowo cofają się ku miastu, ponosząc przy tym straty. Poważnie ucierpiały zwłaszcza niektóre dywizje pancerne szaleńczo atakowane przez sowiecką piechotę.

 

Działania manewrowe koło Sławiańska i Kramatorska doprowadziły do zniszczenia przez Sowietów 257 DP. Niemcy kierują w ten rejon dywizje pancerne i grenadierów pancernych, kontratakując na najbardziej wysunięte zgrupowanie sowieckie i starając się w ten sposób utrzymać pozycję. Idąc ku południowi, Gorłowka została umocniona, trwa umacnianie kolejnego miasta, czyli Makiejewki. Oczywiście Sowieci to właśnie na nie skierowali w tym etapie główne natarcie, chcąc spróbować wyprzeć Niemców zanim ci zbudują umocnienia. W rejonie Stalino pojawiają się niemieckie posiłki, m.in. batalion StuGów.

 

Na samej północy Sowieci postanawiają uporządkować szeregi i uzupełnić wykrwawione oddziały. Nieznacznie posuwają się do przodu, ale tu spotkały ich dwa bardzo skuteczne niemieckie kontrataki. Jeden wyprowadziła wspierana przez piechotę DGren. Panc. Grossdeutschland, a drugi dopiero co przybyłe z północy 4 i 9 Dywizje Pancerne (tworzą jedną jednostkę, zapewne z powodu niskich stanów, podobne rozwiązanie bardzo często stosowane jest dla jednostek sowieckich). Niemcy kontratakowali również w centrum, gdzie pobita została 5 Armia Pancerna Gwardii. Pod Charkowem Niemcy ponownie zostają odrzuceni. Sowieci dotarli już pod bramy miasta, do którego obrony wraz z 282 DP oddelegowano 5 Dywizję Grenadierów Pancernych SS „Wiking”.

 

Sytuacja na południowy zachód od miasta Sumy. Niemcy po wykonaniu ataków odskakują. Sowieci są ograniczeni w swoich posunięciach przebiegiem linii kolejowych, zapewniających im zaopatrzenie.

 

Tymczasem na południu trwają dalej walki manewrowe koło Sławiańska. Sowieci wprowadzili nowe jednostki, które znowu wdarły się w głąb pozycji, rozbijając przejściowo 16 Dywizję Grenadierów Pancernych (zdołała się zebrać na koniec etapu). Niemcy kontratakowali trzema dywizjami pancernymi i jedną z dywizji piechoty, odcinając najbardziej wysuniętą grupę wojsk sowieckich. Po ataku oddziały niemieckie zajęły pozycję, szykując się do odparcia ataku sowieckiego. Oddziałów sowieckich jest w tym rejonie sporo, ale wiele z nich jest wyczerpanych i ma niewielką siłę ofensywną. Tymczasem na południu Niemcom udało się odeprzeć kolejne ataki, choć nie bez strat. Umocnili trzecie z miast tworzących linię frontu, czyli Makiejewkę. Do Stalino przybyła koleją dywizja piechoty, wzmocniono również osłabione oddziały na rubieży obronnej. W Sławiańsku odtworzono zaś 3 DGren. Panc. SS.

 

Dynamiczne walki koło Sławiańska i Kramatorska. Obie strony są wyczerpane, ale Sowieci będą musieli podjąć jakieś działania ofensywne i próby przebicia się, bo w przeciwnym wypadku trzem najdalej wysuniętym jednostkom grozi odcięcie. Najłatwiejszym celem wydaje się niemiecka 336 DP, ale stoi ona na linii umocnień niemieckich, co znacznie podnosi walory obronne zajmowanej przez nią pozycji.

 

Druga część relacji

Dyskusja o grze na FORUM STRATEGIE

Autor: Raleen
Zdjęcia: Raleen

Opublikowano 29.07.2019 r.

Poprawiony: poniedziałek, 07 października 2019 13:42