Pierwsza gra i pierwsze koty za płoty. Z powodu zerowego doświadczenia obu stron gra zakończyła się już w 5 etapie (wiosna 1915). Zwycięstwo (automatyczne) odnieśli Alianci.

Front wschodni – Prusy, Pomorze: początkowo Niemcy odnoszą duże zwycięstwo pod Tannenbergiem i po rozbiciu rosyjskich armii wydaje się, że droga w głąb Rosji stoi otworem. Jednak z biegiem czasu inicjatywę zdobywają Rosjanie i udaje się im nawet stanąć u bram Gdańska i Szczecina. Ten teatr działań był jednak nieistotny dla przebiegu całej wojny.

Front wschodni – Galicja, Karpaty, Węgry: Rosjanie początkowo nacierają z dużym animuszem (i powodzeniem) w Karpatach i na Węgrzech, udaje im się odciąć od zaopatrzenia jedną armię austro-węgierską a kilka innych rozbić. Jednak ofensywa utyka całkowicie jeszcze przed Budapesztem. A Galicja w rękach Austro-Węgrów pozostaje praktycznie nietknięta.

Front zachodni – tu nastąpiło rozstrzygnięcie całej wojny. Niemcy początkowo osiągają powodzenie w swojej ofensywie (choć obrona Brukseli przez Aliantów była wręcz legendarna) i powoli posuwają się do przodu. Ale uporczywa obrona Aliantów i wyczerpanie armii niemieckich robi swoje i dosłownie w ciągu 2-3 rund Alianci uzyskują na tym froncie ogromną przewagę ilościową (pomogły w tym również brytyjskie posiłki). Front zachodni załamuje się całkowicie. Rusza potężne kontrnatarcie Aliantów będące, wobec posiadanej przewagi, w zasadzie formalnością i dobijaniem wroga. Jednostki bez problemu docierają do Berlina (przy okazji odcinając od zaopatrzenia całe południowe skrzydło wojsk Państw Centralnych w Austrii, Alpach, Karpatach i na Bałkanach – co było wynikiem oczywistego błędu Państw Centralnych, ale i bez niego rezultat wojny był już przesądzony i nie trwałaby ona o wiele dłużej). Jako ostatni broni się Wrocław. Co ciekawe Rosjanie nie pomagają Francuzom i Brytyjczykom zbytnio, pozostając cały czas mniej więcej na swoich wywalczonych pozycjach i ostatnie broniące się miasto z jednostkami Państw Centralnych – Wrocław zdobywają głównie siły z Zachodu. Wówczas zostaje ogłoszone automatyczne zwycięstwo Aliantów.

Front serbski – wykazuje on minimalną aktywność aż do czasu wielkiej ofensywy alianckiej na Zachodzie. Wówczas Serbowie z powodzeniem ruszają do ataku na wycofujące się jednostki austro-węgierskie i zdobywają nawet Budapeszt i Wiedeń.

Front bliskowschodni – Turcji udaje się wejść do wojny w 4 etapie i w ostatnim 5 etapie dokonuje symbolicznych nieudanych ataków na brytyjską Basrę.

Podsumowanie pierwszej gry: decydujące dla rozstrzygnięcia całej wojny były 3 etapy w środku gry, podczas których obie strony forsowały używanie kart niemal wyłącznie jako punktów operacyjnych do nieustannych walk (m.in. Państwa Centralne przez 3 etapy (!) nie grały uzupełnień a Alianci przez 2 etapy). Ta walka na przetrwanie, jak się okazało, przyniosła sukces Aliantom (m.in. dzięki temu, że w takiej sytuacji łatwiej zadawać większe straty będąc w obronie).

Autor: jax

Opublikowano 25.09.2007 r.