XV Pola Chwały – koncert, husaria, stroje kobiece, fotograf

W tej części relacji z XV PÓL CHWAŁY będzie o dwóch atrakcjach, które ściągnęły w tym roku najwięcej widzów, czyli o koncercie Warszawskiej Orkiestry Sentymentalnej i o pokazie husarii, a także o pokazach strojów kobiecych z dawnych epok historycznych i prelekcjach poświęconych tej tematyce oraz o sekcji historycznej Krynickiego Towarzystwa Fotograficznego. Warszawska Orkiestra Sentymentalna to zespół specjalizujący się w dawnych melodiach przedwojennej rewii i kabaretu. Jak piszą o sobie, nieustannie inspirują ich pieśni z repertuaru Adama Astona, Wiery Gran czy Mieczysława Fogga, aranżacje Henryka Warsa i Rostworowskiego, wykonania orkiestr Golda i Petersburskiego, Krasińskiego i Kataszka. W sobotę dali świetny koncert na dziedzińcu zamkowym. W miarę jego upływu tłum gęstniał. Tańczono przed sceną, jak i w głębi. Ponoć najbardziej egzotyczną parę tańczących tworzyli SS-man i zakonnica. Później koncert przerodził się w ogólną imprezę, która dobiegła końca tuż po godz 22.00. Pokaz husarii, któremu poświęciłem najwięcej zdjęć i uwagi, związany był z obchodzoną w tym roku na POLACH CHWAŁY, wspominaną już kilkakrotnie, 400 rocznicą bitwy pod Chocimiem. Przeprowadziły go grupy rekonstrukcji historycznej Małopolska Chorągiew Husarska i Bractwo Rycerskie Ziemi Ogrodzienieckiej Dextrarius. Najpierw w sobotę odbył się trening, zaś właściwy pokaz miał miejsce w niedzielę. Nie da się ukryć, że stanowił on jedno z najważniejszych wydarzeń imprezy i podobnie jak koncert ściągnął tłumy. Kto by nie chciał zobaczyć husarii w akcji? Podczas pokazu zaprezentowano zarówno samą formację, jej uzbrojenie, jak i przeprowadzono ćwiczenia kawaleryjskie oraz manewry w różnych szykach, takich jak klin i odwrócony klin. Z pewnością nie udało mi się uchwycić wszystkiego. Pokaz był bogatszy niż sugerują zdjęcia. Osobną, widowiskową i znakomicie przygotowaną pod względem merytorycznym grupę pokazów stanowiły prezentacje dawnych strojów kobiecych, w większości przypadków połączone z prelekcjami:
Monika Kozień – „Wystroiła mi ją tyż całe po francusku. Kobieta w XVII wieku”,
Gabriela Krysińska – „Życie codzienne mniszek polskich okresu przedrozbiorowego”,
Dorota Markowska-Bochenek – „Z pamiętnika krawcowej – opowieści o damskiej garderobie na przestrzeni XIX wieku”,
Monika Banach-Kokoszka – „Nie tylko w starym kinie, czyli słów kilka o modzie damskiej lat 20., 30. i 40. XX wieku”,
Justyna K. Nowińska – „Jeden dzień z życia osiemnastowiecznej służącej”,
Salon Madame de Choisy – Życie codzienne w XVIII w. Postać ochmistrzyni zamku, pokojowej, matki zakonnej, wojaka. Pokazy kaligrafii, haftu użytkowego, szycia XVIII-wiecznej bielizny.
Jeśli chodzi o powyższe prezentacje, pokazy i prelekcje, niestety nie zdołałem obejrzeć ani wysłuchać wszystkich ani nawet większości, czego żałuję, ale tak to bywa na POLACH CHWAŁY, że wiele rzeczy dzieje się naraz. Bez wątpienia panie, którym niekiedy towarzyszyli w roli postaci drugoplanowych eleganccy panowie, prezentowały się świetnie. Od strony przygotowania historycznego z pewnością były to jedne z najlepszych rekonstrukcji. Bardzo ciekawe, choć dla masowego widza ich atrakcyjność ograniczała pewna statyczność. Wreszcie na końcu chciałbym wspomnieć o Krynickim Towarzystwie Fotograficznym, którego przedstawiciel jako rekonstruktor odtwarzający dawnego fotografa wraz z jednym ze swoich zabytkowych aparatów, w towarzystwie pań w strojach z epoki nie po raz pierwszy zawitał na POLA CHWAŁY. Udało mi się zrobić dość zabawne zdjęcie z jego udziałem przy okazji pokazujące jak to nieraz bywa z fotografowaniem na tej imprezie.