Ostrołęka 26 maja 1831 – przykład rozgrywki (1)

  • PDF
  • Drukuj
  • Email

Pierwszy przykładowy fragment rozgrywki, który ma zademonstrować jak działają zasady gry „Ostrołęka 26 maja 1831”, poświęcony będzie szarży kawalerii. Chciałbym pokazać szarżę i przepisy z nią związane. Mam nadzieję, że przykład ten pozwoli graczom lepiej zrozumieć zasady i zwizualizować niektóre elementy mechaniki gry mniej widoczne w relacjach z rozgrywek.

 

Przykład rozpoczynamy w fazie ruchu kawalerii polskiej. U dołu stoją gotowe do szarży trzy jednostki polskiej kawalerii (od lewej): 2/4 psk, 2/2 Maz. oraz 1/5 psk. Między nimi zajęła pozycję bateria lekkiej artylerii konnej: 2 blak. 2/4 psk i 1/5 psk są w szyku liniowym, 2/2 Maz. w szyku kolumny. 2 blak w szyku transportowym. Powyżej nich oddziały rosyjskie, które będą przeciwnikami Polaków. Naprzeciw 1/5 psk stoi groźny przeciwnik – dywizjon kirasjerów 1/Ks. Alberta. Polacy mogliby szarżować na wprost, ale wtedy spotkają się z kontrszarżą Rosjan (12.1). Kirasjerzy będą mieć w niej przewagę ze względu na to, że mają współczynnik szarży (liczba w kwadracie na niebieskim tle) o 2 większy od strzelców konnych (4 do 2). Wynik walki byłby w tej sytuacji bardzo niepewny. 1/5 psk mógłby też próbować obejść rosyjskich kirasjerów, tak by wyjść na ich bok. Rosjanie mogą jednak wtedy automatycznie obrócić się o 60 stopni i wykonać kontrszarżę boczną (12.2), ponieważ przed rozpoczęciem szarży 1/5 psk znajduje się w strefie przedniej przed ich frontem i w czasie wykonywania szarży będzie cały czas widoczny. Efekt byłby ten sam – doszłoby do frontalnego starcia obu jednostek kawalerii. Czy można sobie w tej sytuacji poradzić jakoś inaczej?

 

Zanim 1/5 psk zostanie rzucony do szarży, Polacy postanawiają użyć 2 blak, by spróbować zdezorganizować rosyjskich kirasjerów. Jeśli im się to uda, może to utrudnić albo nawet całkowicie uniemożliwić rosyjskim kirasjerom wykonanie kontrszarży bocznej. Polacy chętnie podjechaliby artylerią bliżej, najlepiej na 2 pola (na rysunku oznaczone czerwonym „x” i strzałką), ale wtedy znaleźliby się w strefie kontrszarży kirasjerów. Artyleria konna może poruszyć się oraz wykonać ostrzał w dowolnym momencie własnej fazy ruchu kawalerii (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). W związku z tym 2 blak zmienia szyk na ogniowy i przeprowadza ostrzał kulami do 1/Ks. Alberta. Ponieważ za jednostką kirasjerów na linii widoczności w odległości 5 pól od artylerii stoi oddział tyralierów 1/Rumiancewa, zastosowanie będą miały zasady o penetracji (16.4). Kule pełne, odbijając się od podłoża, zadadzą straty oddziałom znajdującym się na linii widoczności łączącej środek pola zajmowanego przez artylerię i środek pola zajmowanego przez oddział będący celem, a także będące na przedłużeniu tej linii od strony celu. Wystarczy, że tak jak w tym przypadku linia penetracji pokrywa się z krawędzią heksu zajmowanego przez oddział (tyraliera 1/Rumiancewa), aby podlegał on penetracji. Kolumna 1/Rumiancewa nie oberwie, ponieważ znajduje się 6 pól od artylerii, a penetracja kulami artylerii lekkiej zachodzi do 5 pól (gdyby Polacy mieli w tym miejscu artylerię ciężką, kolumna poniosłaby straty, ponieważ artyleria ciężka ma zasięg penetracji o 1 pole dłuższy).

 

W wyniku ostrzału 2 blak 1/Ks. Alberta został lekko zdezorganizowany (D1). Tyralierzy 1/Rumiancewa nie ucierpieli. W 2 blak na wierzchu stosu kładziemy żeton artylerzystów, by zaznaczyć, że bateria ta wykonała już ostrzał i tym samym nie będzie mogła strzelać do końca tego etapu (wyjaśnienie pojęcia „ogień ofensywny” pod opisem faz). 1/5 psk postanawia wykorzystać dezorganizację kirasjerów i rusza do szarży, tak by zajść 1/Ks. Alberta od boku. Najpierw jednostka zmienia szyk na kolumnę i poza zasięgiem kontrszarży 1/Ks. Alberta zaczyna obchodzenie go od boku. Gdyby 1/5 psk manewrował w linii, zabrakłoby mu punktów na to by wyjść na bok 1/Ks. Alberta. Na rysunku zaznaczono zielonym kolorem zasięg kontrszarży 1/Ks. Alberta. 1/5 psk musi ponownie zmienić szyk na kolumnę zanim wejdzie w strefę kontrszarży przeciwnika.

 

Będąc w odległości 3 pól od 1/Ks. Alberta, 1/5 psk zmienił ponownie szyk na liniowy (ponieważ jest on skuteczniejszy w walce z kawalerią) i zbliżył się na 2 pola do 1/Ks. Alberta. Pojawienie się polskiej kawalerii na tym polu wywołuje ten skutek, że tyraliera 1/Rumiancewa musi wykonać manewr zwijania osłony tyralierskiej (14.6.1, 14.6.2), ponieważ w wyniku ruchu wrogiej kawalerii znalazła się 2 pola od niej.

 

Tyraliera 1/Rumiancewa wykonała manewr zwijania osłony tyralierskiej, dołączając do swojego macierzystego batalionu (kolumna 1/Rumiancewa). Przed przeprowadzeniem manewru wykonuje się dla tyraliery test efektywności (14.6.3). Pozytywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr bez strat w poziomach sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 2-8). Negatywny rezultat oznacza, że tyraliera wykonuje manewr, ale traci 1 poziom sprawności bojowej (w tym przypadku wynik rzutu 9-12). Rosjanom nie powiodło się i w wyniku nieudanego testu tyraliera jest w stanie D1. Po tym jak wycofała się w stanie D1 na kolumnę, cały stos zostanie zdezorganizowany i przejdzie w stan D1.

Kirasjerzy 1/Ks. Alberta mogą spróbować wykonać kontrszarżę boczną (12.2). W związku z tym, że są w stanie D1, nie przeprowadzają jej automatycznie, ale muszą wykonać test efektywności z modyfikacją +1 do rzutu (12.2.4). Efektywność kirasjerów wynosi 7*, czyli na potrzeby testu efektywności 7, a po uwzględnieniu modyfikacji +1 do rzutu – 6. Żeby się udało, przy rzucie 2K6 (dwie kostki sześciościenne) gracz rosyjski musi uzyskać 6 albo mniej.

 

Kolumna 1/Rumiancewa po wchłonięciu wydzielonej ze swojego składu tyraliery przeszła w stan D1.

Kirasjerom nie udało się przeprowadzić kontrszarży bocznej. Wykonywali oni test efektywności (z modyfikatorem +1 do rzutu). Negatywny wynik testu oznacza, że 1/Ks. Alberta nie zdoła wykonać kontrszarży (nie traci jednak poziomu sprawności bojowej, ponieważ nie było to przegrupowanie).

1/Ks. Alberta ma jeszcze jedną szansę by poprawić swoją sytuację przed walką z 1/5 psk. W chwili gdy Polacy wychodzą na jego bok, może próbować wykonać zwrot o 60 stopni w oparciu o zasady przegrupowania (14.2, 14.3). Zwrot uda się wykonać, jeżeli oddział przejdzie pozytywnie test efektywności (rzut 2K6), która wynosi 7*, czyli na potrzeby testu 7, ale ponieważ oddział jest w stanie D1, to dodaje się 1 do rzutu, co oznacza, że tak naprawdę efektywność wynosi 6 (14.2.6). Możliwe są trzy efekty (14.2.1):
- wynik rzutu poniżej współczynnika efektywności, czyli 2-5 – oddział wykonuje przegrupowanie bez żadnych negatywnych konsekwencji,
- wynik rzutu równy efektywności, czyli 6 – oddział wykonuje przegrupowanie, ale traci 1 poziom sprawności bojowej,
- wynik rzutu powyżej współczynnika efektywności, czyli 7-12 – oddział traci 1 poziom sprawności bojowej i nie wykonuje przegrupowania.

 

1/Ks. Alberta udało się wykonać przegrupowanie (zwrot o 60 stopni w lewo) bez straty poziomu sprawności bojowej. 1/5 psk będzie teraz walczył z nim od frontu, ale Polacy są w szarży, podczas gdy Rosjanie nie, przez co ci ostatni nie będą mogli wykorzystać modyfikacji za szarżę (mnożenie siły razy 3 i modyfikator szarży) i tym samym są właściwie na straconej pozycji. Ta część przykładu pokazuje na czym może polegać współpraca w ataku kawalerii i artylerii. Z sytuacji, w której Polacy nie byli pewni czy w ogóle uda im się wygrać z kirasjerami, doprowadziliśmy do tego, że mają bardzo duże szanse na zwycięstwo. Co więcej, ponieważ nie doszło do kontrszarży, prawdopodobnie 1/5 psk będzie mógł kontynuować szarżę.

 

Po tym jak 1/5 psk zakończył swój ruch, jako drugi rusza do szarży 2/2 Maz. Mazurzy znaleźli się 2 pola przed jednostką rosyjskich huzarów 2/Oliwiopolski, która w normalnych warunkach mogłaby wykonać na nich kontrszarżę. Problem Rosjan polega na tym, że ich kawaleria stoi bezpośrednio pod zboczem w górę i nie widzi Polaków, co jest warunkiem wykonania kontrszarży (12.1.3). W chwili, gdy wjadą oni na wzgórze przed jej frontem, na kontrszarżę będzie już za późno. Nawet gdyby Rosjanie mieli efektywność 8 bądź większą i mogli wykonać kontrszarżę niepełną (czyli „w miejscu”), w tej sytuacji, jeżeli nie widzieli wrogiej jednostki kawalerii w chwili gdy znajdowała się na 2 pola przed ich frontem, nie mogą kontrszarżować (12.3). Z tych powodów pole znajdujące się bezpośrednio pod zboczem jest dla kawalerii zawsze bardzo niebezpieczne.

 

2/2 Maz. będąc 2 pola od celu ataku zadeklarował, że szarżuje na 2/Oliwiopolski i wjechał na wzgórze z zamiarem zaatakowania go. Obok rosyjskich huzarów (2/Oliwiopolski) stoi linia 5. jeg. Batalion ten będzie mógł ostrzelać 2/2 Maz. i tym samym pomóc 2/Oliwiopolski. Ostrzał będzie przeprowadzany dopiero w fazie walki (13.3.3 – ogień statyczny). 5 jeg. mógłby także próbować przeformować się w czworobok z własnej inicjatywy, w chwili gdy 2/2 Maz. wchodzi na pole w stosunku do niego sąsiednie, wykonując test efektywności. Ponieważ 5 jeg. ma efektywność 8, test powiedzie się przy wyniku rzutu 2K6 od 2 do 8, z tym że jeśli wypadnie 8, oddział przeformuje się, ale straci 1 poziom sprawności bojowej (14.2.1). Rzut powyżej 8 oznacza, że sformowanie czworoboku nie powiodło się, a oddział traci dodatkowo 1 poziom sprawności bojowej. W tej sytuacji 5 jeg. nie opłaca się formować czworoboku, ponieważ nie jest atakowany, a linia ma większą siłę ognia niż czworobok, więc skuteczniej może pomóc w walce 2/Oliwiopolski.

 

Jako trzeci wykonuje szarżę 2/4 psk. Atakuje on 1/3 karab. Rosyjski batalion nie może próbować przeformować się w czworobok, ponieważ jest na 2 poziomie dezorganizacji (D2). Zgodnie z 14.1 oddziały w stanie D2 nie mogą wykonywać żadnych manewrów, jest to przepis wspólny dla całego rozdziału 14 MANEWRY. Z tego powodu oddział w stanie D2 jest zawsze łatwym celem dla kawalerii. To samo dotyczy tyraliery w stanie D2, ponieważ nie może ona wykonać manewru zwijania osłony tyralierskiej (14.6) i „schować się” do pobliskiej kolumny bądź czworoboku (bądź innego oddziału w szyku zwartym lub stojącego w trudnym terenie) przed atakiem kawalerii.

 

Wykonaliśmy wszystkie ruchy i na tym faza ruchu kawalerii się kończy. Rozpoczyna się faza walki kawalerii, czyli pora rozstrzygnąć wszystkie trzy szarże. Należy pamiętać, że rozstrzygane są one tak jakby wszystkie walki miały miejsce jednocześnie. W praktyce oczywiście rozstrzygamy je jedna po drugiej, i gracz, którego faza walki kawalerii jest wykonywana (w tym przypadku Polacy), decyduje o kolejności. Zabronione jest jednak wykonywanie pościgów tak by utrudnić wycofanie się innym walczącym oddziałom przeciwnika bądź polepszyć sytuację własnych walczących oddziałów. Dlatego pościgi powinny być wykonywane po tym jak wszystkie pokonane oddziały przeciwnika przeprowadzą wycofanie (11.7.2). W przypadku pościgu po szarży nie ma obowiązku poruszania się wzdłuż drogi wycofania pokonanego oddziału (10.11.2). Kawaleria musi jedynie wejść na pole zajmowane przez pokonany oddział po walce. Ten pościg o 1 pole jest obowiązkowy (10.11.5).

 

Przed rozstrzygnięciem walki wręcz (ataków w szarży) przeprowadzamy ostrzały artyleryjskie i ostrzały karabinowe. W tym przypadku gracz rosyjski nie decyduje się wykonać ostrzału do 2/2 Maz. baterią 3/3 BAGren., choć mógłby ze względu na to, że 2/2 Maz. stoi na wzgórzu, a oddziały rosyjskie, które znajdują się pomiędzy baterią a 2/2 Maz., są usytuowane poniżej celu. Do tego przypadku ma zastosowanie 16.3.6. Jako że bateria rosyjska nie zdecydowała się wykonać ostrzału, nie będziemy tego w tej chwili szczegółowo rozpatrywać. Ostrzał wykonuje natomiast linia 5 jeg. Niestety udaje jej się jedynie lekko zdezorganizować 2/2 Maz., co nie przerywa szarży, ale może pomóc 2/Oliwiopolski w walce z 2/2 Maz.

 

Jako pierwszy atak Polacy rozstrzygają szarżę 1/5 psk na 1/Ks. Alberta. Rosyjscy kirasjerzy zostają rozbici, tracą 1 punkt siły i uciekają o 3 pola. Ponieważ oddział przeciwnika został rozbity w walce (przeszedł w stan ucieczki), 1/5 psk uzyskuje kontynuację szarży (11.3.1). Gdyby Rosjanom udało się wykonać kontrszarżę, to niezależnie od wyniku walki 1/5 psk nie mógłby uzyskać kontynuacji szarży (11.3.2).

 

Jako drugi atak Polacy rozstrzygają szarżę 2/2 Maz. na 2/Oliwiopolski. Ponieważ rosyjscy huzarzy byli atakowali z góry i stojąc pod zboczem nie mieli jak wykonać kontrszarży, zostają rozbici (przechodzą w stan ucieczki). Jako, że 2/2 Maz. rozbił przeciwnika, a nie było kontrszarży, Polacy uzyskują kontynuację szarży.

 

Jako trzeci atak Polacy rozstrzygają szarżę 1/4 psk na 1/3 karab. Tutaj sytuacja jest analogiczna jak w dwóch wcześniejszych walkach. Polacy rozbijają ciężko zdezorganizowaną kolumnę piechoty i uzyskują w związku z tym kontynuację szarży. 1/3 karab. ucieka przez 1/Sumski. Oznacza to, że 1/Sumski musi wykonać test efektywności by sprawdzić jak to przejście przez niego uciekającej jednostki wpłynie na poziom sprawności bojowej oddziału (6.5.2). Jeżeli test wypadnie negatywnie – oddział traci 2 poziomy sprawności bojowej. Jeżeli wypadnie pozytywnie – oddział traci 1 poziom sprawności bojowej. W tym przypadku test wypadł pozytywnie, w związku z tym 1/Sumski stracił tylko 1 poziom sprawności bojowej i ma D1.

 

Wszystkie pokonane oddziały wykonały wycofania. Przychodzi pora na wykonanie pościgów przez polskie jednostki. Ponieważ wszystkie trzy polskie jednostki uzyskały kontynuację szarży, po pościgach mogą przeprowadzić drugi atak w szarży. Potem, jeśli znowu uda im się uzyskać kontynuację szarży, mogą przeprowadzić trzeci atak w szarży. Tym samym, jeśli występują kontynuacje szarży, faza walki kawalerii może składać się z kilku segmentów (11.7.2), w których wykonywany jest ruch (pościgi) i walki (ataki w szarży):
- rozstrzyganie pierwszych ataków w szarży (walka)
- pościgi po pierwszych atakach w szarży (ruch)
- rozstrzyganie drugich ataków w szarży (walka)
- pościgi po drugich atakach w szarży (ruch)
- rozstrzygnie trzecich ataków w szarży (walka)
- pościgi po trzecich atakach w szarży (ruch).

 

1/5 psk postanawia wykonać drugi atak w szarży na kolumnę 1/Rumiancewa. Wykonuje więc pościg poruszając się w stronę kolumny i deklaruje na nią atak. Jedyną rzeczą, którą mogą zrobić Rosjanie, aby zwiększyć swoje szanse na odparcie kawalerii, jest podjęcie próby sformowania czworoboku w ramach przegrupowania (14.3.1), co wiąże się z wykonaniem testu efektywności (rzut 2K6). Rosyjska kolumna ma efektywność 8*, czyli na potrzeby testu efektywności 8. Ma jednak D1, co sprawia, że dodajemy 1 do rzutu, czyli tak jakby miała efektywność 7. Przy wyniku 2-6 Rosjanie sformują czworobok bez żadnych negatywnych konsekwencji. Przy wyniku 7 sformują czworobok, ale stracą 1 poziom sprawności bojowej. Przy wyniku 8-12 nie sformują czworoboku i stracą 1 poziom sprawności bojowej.

 

Rosyjskiemu batalionowi nie powiódł się test efektywności, w związku z tym traci 1 poziom sprawności bojowej (przechodzi w stan D2) i pozostaje w szyku kolumny. Ułatwi to polskim strzelcom konnym atak, ponieważ jednostka w stanie D2 wykorzystuje w walce 1/2 swojej siły.

 

Jako drugi wykonuje kontynuację szarży 2/4 psk, który zbliża się do tyraliery 2/Suworowa. Dotychczas rosyjscy tyralierzy nie musieli się wycofywać w stronę stojącego na sąsiednim polu czworoboku (14.6.1 i 14.6.2), ponieważ byli niewidoczni (14.6.6). Obecnie muszą przeprowadzić manewr zwijania osłony tyralierskiej.

 

Tyraliera 2/Suworowa wykonuje zatem test efektywności, by sprawdzić czy nie straciła poziomu sprawności bojowej i niezależnie od wyniku testu przemieszcza się na pole zajmowane przez czworobok (14.6.3). Tym razem test wypadł pozytywnie, ale tyraliera już wcześniej była w stanie D1. Oznacza to, że po dołączeniu do czworoboku cały stos przechodzi w stan D1.

 

Polscy strzelcy konni (2/4 psk) szarżują dalej, wychodząc na bok dywizjonu huzarów 1/Sumski i wchodząc na pole frontowe czworoboku. Rosyjski dywizjon huzarów postanawia obrócić się w stronę 2/4 psk w oparciu o procedurę przegrupowania. Wykonuje więc test efektywności. Efektywność huzarów wynosi 7*, a zatem na potrzeby testu 7. Rosyjscy huzarzy są jednak w stanie D1, co sprawia, że dodajemy 1 do rzutu. Przy wyniku 2-5 Rosjanie wykonają zwrot bez żadnych negatywnych konsekwencji. Przy wyniku 6 wykonają zwrot, ale stracą 1 poziom sprawności bojowej. Przy wyniku 7-12 nie wykonają zwrotu i stracą 1 poziom sprawności bojowej. Ostrzał z czworoboku do 2/4 psk odkładany jest do chwili gdy będzie rozstrzygana walka z 1/Sumski (13.3.3 – ogień statyczny).

 

1/Sumski udało się wykonać zwrot, dzięki czemu będzie walczył z 2/4 psk od frontu. Tymczasem kontynuację szarży wykonuje ostatnia jednostka polskiej kawalerii – 2/2 Maz. W chwili gdy Polacy poruszyli o 1 pole do przodu, 5 jeg. postanawia z własnej inicjatywy podjąć próbę przeformowania się w czworobok (w ramach procedury przegrupowania), by ostrzelać od boku przemieszczający się w jego sąsiedztwie 2/2 Maz. Należy zwrócić uwagę, że w tej sytuacji 5 jeg. zmienia szyk mimo, że nie jest atakowany (2/2 Maz. nie zadeklarował szarży na niego, a jedynie przemieszcza się po jego polu bocznym). Podjęcie próby przeformowania się jest w tej sytuacji dopuszczalne zgodnie z 14.3.1. Przepis ten mówi jednak wyraźnie, że oddział piechoty może podjąć tylko jedną próbę zmiany szyku na fazę, czyli w sytuacji, gdy próba nie powiedzie się i 2/2 Maz. zdecyduje się zaatakować 5 jeg., to rosyjski oddział nie będzie mógł ponownie próbować przeformować się w czworobok.

 

Rosyjskim jegrom (5 jeg.) powiodła się próba zmiany szyku na czworobok. Po tym jak się przeformowali, mogą ostrzelać przemieszczającą się koło nich polską kawalerię (jak każdy czworobok, strzelają naokoło, na wszystkie sąsiednie pola). Powstaje w tym momencie pytanie czy ostrzał rozstrzygany jest od razu czy dopiero później, przed walką. 2/2 Maz. deklaruje, że będzie poruszał się dalej, w związku z tym ostrzał rozstrzygany jest od razu (13.3.3 – ogień dynamiczny).

 

2/2 Maz. w wyniku ostrzału od boku czworoboku 5 jeg. poniósł straty i został ciężko zdezorganizowany. Jest teraz w stanie D2, ale nie przerywa to jego szarży. Znajdując się o 2 pola od celu ataku (11.2), deklaruje szarżę na 1/3 BAKon i porusza się do przodu na kolejne pole znajdujące się w sąsiedztwie czworoboku. Kiedy wykonywany jest ostrzał z czworoboku? Od razu czy dopiero przed walką? Ponieważ 2/2 Maz. „zatrzymał się” i nie wykonuje już dalszego ruchu (pościgu), to ostrzał wykonywany jest w tym przypadku tuż przed rozstrzygnięciem walki wręcz, czyli ataku w szarży na 1/3 BAKon. (13.3.3 – ogień statyczny). Bateria 1/3 BAKon. nie może przeprowadzić ostrzału, ponieważ żeton artylerzystów znajduje się na wierzchu stosu żetonów (3.4 Opis faz gry), co oznacza, że bateria ta już strzelała w tym etapie albo wykonywała ruch bez kontaktu z nieprzyjacielem (6.4.6). Bateria 3/3 BAGren. ma bardzo dobrą okazję do ostrzelania 2/2 Maz. (zwłaszcza ostrzał kartaczami na 2 pola jest morderczy), ale decyduje się zachować sobie możliwość przeprowadzenia ostrzału do 2/4 psk, gdy ten po rozbiciu 1/Sumski (co jest bardzo prawdopodobne) wykona obowiązkowy pościg po szarży (o 1 pole) i znajdzie się tuż przed jej frontem.

 

Wszystkie pościgi wykonane. Wszystkie trzy jednostki polskiej kawalerii kontynuują szarże, atakując kolejne oddziały rosyjskie. Teraz przychodzi pora na rozstrzygnięcie drugich ataków w szarży. Przed walkami przeprowadzany jest ostrzał artyleryjski, a następnie ostrzał karabinowy – dokładnie tak jak przed pierwszym atakiem w szarży. To właśnie w tym momencie czworobok 5 jeg. wykonuje ostrzał (od tyłu) do 2/2 Maz. W tym miejscu jeszcze jedna uwaga techniczna: jeśli chodzi o przykrywanie szarżujących jednostek żetonami szarży, to powinny być nimi stale przykryte, ale na potrzeby przykładu, by lepiej było widać jednostki, na niektórych zdjęciach z tego zrezygnowaliśmy.

 

Wszystkie polskie jednostki kawalerii ponownie odniosły sukces, ale tylko jedna (2/2 Maz.) kontynuuje szarżę, ponieważ pozostałe nie atakowały przeciwnika przy stosunku co najmniej 8:1 (chodzi o kolumnę tabeli walki 8:1). Przy obliczaniu stosunku sił należy pamiętać, że podczas drugiego ataku w szarży jednostka szarżująca walczy z modyfikatorem -1 (11.5.5). Oddaje to m.in. zmęczenie koni. 2/2 Maz., mimo ciężkiej dezorganizacji (D2), poradził sobie bez większych problemów z artylerzystami baterii 1/3 BAKon. 1/5 psk, mimo że nie atakował przy stosunku 8:1 (a tylko 5:1), także poradził sobie z 1/Rumiancewa, który uciekł. Podobnie 2/4 psk poradził sobie z 1/Sumski (tu także był stosunek 5:1).

 

Po tym jak pokonane jednostki rosyjskie przeprowadziły wycofanie (uciekły), pora wykonać pościgi po zwycięskich drugich atakach w szarży (każda ze zwycięskich jednostek musi się poruszyć przynajmniej o 1 pole). Jako pierwszy rusza 1/5 psk, który już kontynuować szarży nie może, ale w razie gdyby został zaatakowany, dopóki kontynuuje pościg traktowany jest jak jednostka szarżująca (uwzględnia w walce wszystkie modyfikacje jakie ma jednostka szarżująca).

 

2/Łubieński postanawia skorzystać z okazji, że przed jego frontem pojawiła się polska kawaleria i faktem, że Polacy mają zmęczone konie. Rosjanie wykonują kontrszarżę, zatrzymując dalszy ruch 1/5 psk. W walce z jednostką kontrszarżującą 1/5 psk wykorzysta wszystkie modyfikacje za szarżę (mnożenie siły i modyfikator szarży), ale będzie miał modyfikator -1 (taki jaki miał w ostatnim ataku w szarży). Rosjanie liczą, że zmęczone konie polskiej jednostki pozwolą im osiągnąć sukces.

 

Jako drugi pościg wykonuje 2/2 Maz. Po poruszeniu się o 1 pole 2/2 Maz. znalazł się w strefie kontroli jednostki kontrszarżującej. Kawaleria może zawsze ignorować podczas pościgu strefy kontroli wroga, jeżeli porusza się wzdłuż drogi wycofania jednostki przeciwnika. Jeżeli nie porusza się wzdłuż drogi wycofania, kawaleria może ignorować jedynie strefy kontroli wrogiej piechoty i artylerii. Pole zajmowane przez oddział przed walką należy do drogi wycofania (z tej racji, że było zajmowane przez pokonany oddział). 2/2 Maz. mógłby więc po wykonaniu pościgu o 1 pole do przodu, wykonać następnie ruch o 1 pole do tyłu i kontynuować pościg w dowolnym kierunku jeszcze o 1 pole. Może też poruszyć się po drodze wycofania artylerzystów 1/3 BAKon. Natomiast jeżeli 2/2 Maz. chciałby poruszyć się z pola znajdującego się w strefie kontroli jednostki kontrszarżującej inaczej niż wzdłuż drogi wycofania 1/3 BAKon., generalnie stosuje się takie zasady jak do ruchu wykonywanego w fazie ruchu. Po poruszeniu się w ramach obowiązkowego pościgu o 1 pole 2/2 Maz. decyduje się jednak zatrzymać w strefie kontroli jednostki kontrszarżującej (2/Łubieński). Taka sytuacja sprawia, że 2/Łubieński będzie mógł zmienić cel ataku (kontrszarży) i zamiast zaatakować 1/5 psk, będzie mógł zaatakować 2/2 Maz. (12.4.5). Natomiast nie ma takiej możliwości, by obie polskie jednostki wspólnie walczyły z 2/Łubieński. Bierze się to stąd, że walka kawalerii jest bardzo dynamiczna i w przypadku gdy dochodzi do kontrszarży, atakującym trudno jest skoordynować atak kilku jednostek na jedną. Jeśli dochodzi do kontrszarży, zawsze mamy starcie „jeden na jeden” (12.1.7).

 

Jako trzeci wykonuje pościg 2/4 psk, który wchodzi na pole znajdujące się tuż przed baterią 3/3BAGren. i na 2 pola przed uformowanymi w linię huzarami 1/Łubieński. Ponadto 2/4 psk będzie na tym polu ostrzeliwany od boku przez czworobok. Gracz rosyjski może zareagować wszystkimi trzema jednostkami. Mamy tu wręcz idealny przykład współdziałania w obronie trzech rodzajów broni: piechoty, artylerii i kawalerii.

 

Rosjanie wykonują od razu (zaraz po poruszeniu się przez 2/4 psk o 1 pole w ramach pościgu) ostrzał artyleryjski 3/3 BAGren., wskutek którego 2/4 psk zostaje lekko zdezorganizowany (D1). Można powiedzieć, że miał dużo szczęścia… ale to tylko dlatego, abyśmy mogli doprowadzić nasz przykład do końca.

 

Następnie 1/Łubieński kontrszarżuje na 2/4 psk. W tej walce, podobnie jak w starciu 2/Łubieński z 1/5 psk, polski oddział kawalerii będzie miał modyfikator -1 za to, że wcześniej wykonał dwa ataki w szarży (ma zmęczone konie). Na to liczą Rosjanie (poza tym liczą jeszcze na ostrzał czworoboku od boku, wobec tego, że artyleria trochę ich zawiodła).

 

Po wykonaniu pościgów rozstrzygnięte zostały walki. 1/Łubieński rozbija w kontrszarży 2/4 psk, mimo niecelnego ognia z czworoboku, który przed rozstrzygnięciem starcia ostrzelał 2/4 psk od boku. 2/Łubieński nie zdecydował się zmienić celu ataku (kontrszarży) i walczył z 1/5 psk, przegrywając z nim i wycofując się o 3 pola w stanie D2. Podczas wycofania 2/4 psk przechodzi przez 2 pola strefy kontroli czworoboku, co przynosi mu dodatkowe straty 0,5 punktu siły (10.10.5).

Ostatecznie Polacy rozbili wiele jednostek rosyjskich, ale sami oderwali się od reszty własnych sił, przez co byliby teraz narażeni na atak przeciwnika. Dotyczy to zwłaszcza 2/2 Maz., który jest w stanie D2 i w związku z tym nie może wykonywać przegrupowania (zwrotów) ani kontrszarży bocznej.

Dyskusja o artykule na FORUM STRATEGIE

Autor: Raleen
Zdjęcia: Raleen
Rysunki: Kristo

Opublikowano 27.03.2018 r.

Poprawiony: poniedziałek, 02 kwietnia 2018 18:51