Iganie 1831 – Kristo vs Raleen, 18.02.2018 (1)

  • PDF
  • Drukuj
  • Email

Będzie to pierwsza pełna relacja z rozgrywki w Iganie 1831. Gra, będąca jeszcze w fazie prototypu, oparta jest na zasadach Ostrołęki 26 maja 1831 (wyd. Instytut Wydawniczy Erica). Niezależnie od zasad systemowych, gra posiada także własne zasady mające zastosowanie tylko do tej bitwy. Staram się oddać w ten sposób jej specyfikę i realia operacyjne, które jej towarzyszyły. Jedną z istotnych modyfikacji jest częściowo losowa kolejność faz podczas etapu. Sprawia to, że kawaleria rosyjska, która jest słabsza (głównie jakościowo) od polskiej, za to bardziej liczna, w sprzyjających okolicznościach może wykorzystać swoje atuty. Gra będzie jeszcze zapewne ewoluowała, choć sądzę, że nieznacznie. Będę w związku z tym wdzięczny za wszelkie uwagi i spostrzeżenia Szanownych Czytelników, a tymczasem ruszamy!

Rosjanie – Kristo, Polacy – Raleen.


Widok od południa na pozycje wojsk przed bitwą. Polacy, pod dowództwem gen. Prądzyńskiego, zgromadzili się na skraju lasu i rozwijają się do bitwy. W oddali Iganie obsadzone przez batalion 14 pułku jegrów i liczna kawaleria rosyjska. Rosjanie dysponują dwiema małymi bateriami (2 działa konne i 4 piesze).

 

Siły rosyjskie za rzeką Muchawiec. Stanowią one rosyjski odwód. Spośród tych oddziałów w pierwszej fazie bitwy w działaniach będzie brała udział jedynie artyleria, która może ostrzeliwać zachodni brzeg Muchawca z wysokich wzgórz na wschodnim brzegu, które dają jej znakomity widok na całe pole bitwy.

 

Gdy tylko polska kawaleria nieznacznie postąpiła do przodu, rzucili się od razu w jej stronę rosyjscy huzarzy. Oba dywizjony 2 Pułku Ułanów (2 puł) kontrszarżują. Jeden z dywizjonów rosyjskich huzarów szarżuje na pozycje 2/1 klp na wzgórzu, ale artylerzyści sprawnie wycofali się w stronę stojącej opodal kolumny 1 batalionu 5 Pułku Piechoty Liniowej (1/5 ppl) i szarża huzarów trafiła w próżnię.

 

Polscy ułani (2 puł) odrzucili rosyjskich huzarów, którzy wycofali się w dużym nieporządku (w obu przypadkach z D2), ale zachowali jeszcze zdolność do dalszej walki. Dywizjon huzarów, który wdarł się pod stanowiska 1/1 klp, wycofał się przed nadchodzącym polskim czworobokiem. Celnym ogniem popisała się bateria mjr. Bema (4 blak), która rozbiła jeden z dywizjonów huzarów (oddział z U). Polska piechota wychodzi z lasu i rusza do bitwy. Po prawej na wychodzącą kolumnę ruszył do kontrszarży dywizjon Polskiego Pułku Ułanów (to jednostka rosyjska, wchodząca w skład Litewskiej Dywizji Ułanów). Polacy zdołali jednak sformować czworobok.

 

Atak dywizjonu Polskiego Pułku Ułanów został odparty. Dywizjon uciekł i zdezorganizował po drodze kolejny dywizjon tego pułku. Ciężkie chwile przeżywał 2/2 puł, który znalazł się na 2 pola przed rosyjską baterią i został ostrzelany kartaczami na bliski dystans. Dzięki wysokiemu morale i wyszkoleniu Polaków skończyło się tylko na stratach.

 

W drugim etapie polska kawaleria rusza do szarży, dostrzegając słaby punkt w centrum ugrupowania rosyjskiej kawalerii. Sytuację ułatwia jej to, że znaczna część rosyjskich jednostek jest zdezorganizowana, co utrudni im reagowanie (kontrszarżę boczną i wykonywanie zwrotów). 1/2 puł zaszedł od boku ciężko zdezorganizowany dywizjon Jelizawetgradzkiego Pułku Huzarów, a szwadron Mazurów rzucił się od boku na cofającą się w stronę Igań rosyjską baterię konną. Nie próżnowała bateria mjr. Bema, która tym razem wzięła na cel huzarów rosyjskich stojących na południe od Igań (obok Polskiego Pułku Ułanów) i lekko ich zdezorganizowała (D1). 2/2 puł ustawił się frontem w prawo, by wykonać kontrszarżę w razie gdyby rosyjska kawaleria chciała szarżować w stronę polskiego centrum.

 

1/2 puł z łatwością rozbił 1/Jelizawet. (atak od boku na linię kawalerii z D2) i kontynuuje szarżę zachodząc od boku 3/Jelizawet. Rosjanie próbowali wykonać zwrot, ale im się nie udało i w związku z tym stracili jeden poziom sprawności bojowej (mają D1). Od strony technicznej (przepisowej) dodam, że w tym przypadku rozstrzygaliśmy całą kontynuację szarży 1/2 puł od razu, mimo że według zasad wszystkie kontynuacje powinny być rozstrzygane równolegle. Zrobiliśmy tak dlatego, że obie jednostki kawalerii szarżowały niezależnie od siebie i ich walki ani ruch nie były w żaden sposób powiązane.

 

Niewykonanie zwrotu przez 3/Jelizawet. przesądziło jego losy, a także losy ostatniego dywizjonu Jelizawetgradzkiego Pułku Huzarów. 1/2 puł wykonuje drugą kontynuację szarży i atakuje 2/Jelizawet., który mając D2 nie jest w stanie w żaden sposób zareagować na kawalerię, która wyszła na jego bok.

 

Jako drugi szarżuje 1/2 Maz. Pierwszy atak nie mógł się nie udać. Nieliczni artylerzyści rosyjskiej baterii konnej zostali wybici i Mazurzy kontynuując szarżę wychodzą na bok dywizjonu Irkuckiego Pułku Huzarów, który ma D2, w związku z tym nie może w żaden sposób zareagować. Gdyby nie to, Mazurzy mogliby mieć poważne problemy, ponieważ szarżują w kolumnie i są dość nieliczni oraz nie grzeszą wysokim wyszkoleniem.

 

Mazurom sprzyja szczęście i wygrywają walkę z 1/Irkucki, po czym wchodzą w pościgu na pole w pobliżu Igań. Tu spotyka ich jednak celny ogień znajdującego się w obronie zabudowań batalionu jegrów (straty i D2). Stanie pod ogniem z zabudowań nie ma sensu, w związku z tym postanawiają wykorzystać pościg, by się nieco wycofać.

 

Resztki rosyjskiej kawalerii chowają się za Iganiami. Z 8 dywizjonów na początku walk Rosjanom zostały sprawne zaledwie 2, które na dodatek są zdezorganizowane. Podejście Polaków pod Iganie powoduje jednak, że na zachodnim brzegu pojawia się brygada jegrów. Przybywają w samą porę, bo rosyjska obrona jest w zupełnej rozsypce. Polska piechota zbliża się już do Igań i mostu na Muchawcu.

 

Polskie tyraliery wdzierają się do lasu, kolumny piechoty zaatakowały Iganie. Jednej udało się rozbić niewielki oddział rosyjski znajdujący się w południowej części wioski, drugi atak doprowadził do poważnej dezorganizacji batalionu broniącego część północną. Rosjanie próbują się uszykować i nacierać, ale skutecznie zniechęca ich ogień baterii mjr. Bema.

 

Przeprowadzony w międzyczasie rosyjski kontratak nie powiódł się. Polacy zdobyli całe Iganie. Rosjanie bronią się już niemal na brzegu rzeki. Trzy zdezorganizowane jednostki (z D2) to dywizjon Irkuckiego Pułku Huzarów i dwa bataliony jegrów. Na polu bitwy z północy pojawiły się pierwsze oddziały cofającego się VI Korpusu (zgrupowanie Igelströma).

 

Szarża polskiej kawalerii przesądziła sprawę. Dywizjon 2 Pułku Ułanów rozbił ostatni dywizjon huzarów irkuckich i zrolował od boku dwa bataliony stojące w linii. Ostatni dywizjon Polskiego Pułku Ułanów został przyparty do mokradeł przez dwie kolumny polskiej piechoty. Jeden z polskich batalionów w pościgu za uciekającymi Rosjanami opanował groblę i most na Muchawcu.

 

Rozgrywka zakończyła się bardzo szybko. Wszystko trwało niecałe półtorej godziny. Rosjanie zostali pokonani zanim nadciągnęła większość uzupełnień. Niewątpliwie przyczyniły się do tego bardzo ofensywne działania rosyjskiej kawalerii na początku bitwy, które skończyły się dla niej wyjątkowo niepomyślnie. Później, jak już rosyjskiej kawalerii zabrakło, Rosjanom trudno było kontratakować, a Polacy mogli działać w zasadzie bez obaw o swoje tyły. Niewiele zdążyła zdziałać rosyjska artyleria zza rzeki, m.in. za sprawą tego, że decydujące walki miały miejsce bardziej w głębi pola bitwy.

Dyskusja o grze na FORUM STRATEGIE

Autor: Raleen
Zdjęcia: Raleen

Opublikowano 21.02.2018 r.

Poprawiony: sobota, 24 lutego 2018 14:13